مجمع عمومی سازمان ملل متحد پيش‌نويس قطعنامه‌ای را که کميته امور اجتماعی، بشردوستانه و فرهنگی سازمان ملل در روز هفتم آذرماه سال جاری در محکوميت نقض فاحش حقوق بشر در ايران به تصويب رسانيده بود با اکثريت قاطع تأييد کرد.

به گزارش جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران، عضو فدراسيون بين‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز گذشته ۳۰ آذرماه ۱۳۹۱ پيش‌نويس کميته امور اجتماعی، بشردوستانه و فرهنگی سازمان ملل را مورد تأييد قرار داد.

روز گذشته نتايح رأی‌گيری به قطعنامه‌ کميته امور اجتماعی، بشردوستانه و فرهنگی سازمان ملل ۸۶ رأی مثبت، ۳۲ رأی منفی و ۶۵ رأی ممتنع بود.

اين پيش‌نويس که از سوی دولت کانادا ارائه شده بود، در روز هفتم آذرماه در کميته امور اجتماعی، بشردوستانه و فرهنگی ۸۳ رأی مثبت، ۳۱ رأی منفی و ۶۸ رأی ممتنع آورده بود.

کمیته امور اجتماعی، بشردوستانه و فرهنگی مجمع عمومی سازمان ملل، موسوم به کمیته سوم، یکی از شش کمیته مجمع برای رسیدگی به موضوعات ويژه است و مسایلی مانند حمایت و پیشبرد حقوق اجتماعی و مقابله با تبعیض و نقض حقوق بشر در نقاط مختلف جهان در حوزه فعالیت آن قرار دارد.

عبدالکريم لاهيجی: بايد ببينيم جامعه بين‌المللی در ماه‌ها و سال‌های آينده چه سياستی در ارتباط با يک دولت ياغی و غيرمتعهد به تمام قطعنامه‌های نهادهای سازمان ملل و مقررات بين‌المللی حقوق بشر و حقوق بين‌المللی، اتخاذ خواهد کرد

در اين قطعنامه از "افزايش اعدام‌ها، تبعيض‌ عليه زنان، تبعيض‌های قوميتی و دينی، وضعيت زندانيان سياسی و سرکوب مدافعان حقوق بشر در ايران" انتقاد شده است.

محمد خزاعی، نماينده ايران در سازمان ملل هدف اين قطعنامه را "سوءاستفاده از ساز و کارهای حقوق بشر عليه ايران" دانسته بود.

وی پيش‌نويس قطعنامه را مبتنی بر "گزارش‌های يک‌جانبه و برخی منابع سياسی" دانسته و گفته بود: "اين قطعنامه يک‌جانبه دارای تناقضات بسيار است."

عبدالکريم لاهيجی، نايب رئيس فدراسيون بين‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و رئيس جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران، درباره تأييد روز گذشته اين قطعنامه در مجمع عمومی سازمان ملل گفت: "تعداد کشورهای پشتيبان قطعنامه افزايش يافته و نشان از انزوای روزافزون رژيم ايران دارد."

وی افزود: "مجموعه جامعه بين‌المللی نمی خواهد سرکوب حقوق بشر در جمهوری اسلامی ايران را تحمل کند. دولتی که از طرف تمام نهادهای سازمان ملل، به‌عنوان ناقض مستمر حقوق بشر شناخته می‌شود، بر طبق مقررات حقوق بين‌المللی يک دولت ياغی و متمرد است."

عبدالکريم لاهيجی همچنين گفت: "بايد ببينيم جامعه بين‌المللی در ماه‌ها و سال‌های آينده چه سياستی در ارتباط با يک دولت ياغی و غيرمتعهد به تمام قطعنامه‌های نهادهای سازمان ملل و مقررات بين‌المللی حقوق بشر و حقوق بين‌المللی، اتخاذ خواهد کرد."

سازمان‌ها و انجمن‌های بين‌المللی مدافع حقوق بشر، بارها ايران را متهم به "نقض گسترده و مستمر" حقوق بشر کرده‌اند اما ايران اين موضع‌گيری نهادها و انجمن‌های بين‌المللی درباره وضع حقوق بشر در اين کشور را "دخالت در امور داخلی" خود می‌داند.

نسرين ستوده، وکيل دعاوی برجسته و زندانی سياسی ايرانی نامزد دکترای افتخاری در رشته حقوق از دانشگاه يورک کانادا شد.

به گزارش کميته گزارشگران حقوق بشر چند تن از استادان، دانشجويان و دانش‌آموختگان دانشگاه يورک با حمايت از نامزدی اين حقوقدان زندانی، از کميته سنای دانشگاه و رئيس دانشگاه خواسته‌اند دکترای افتخاری حقوق سال تحصيلی جاری را به نسرين ستوده اهدا کنند.

در اين رابطه بيانيه‌ای رسمی منتشر شده که در آن آمده است: "نسرين ستوده وکيل مدافع سرشناس ايرانی و فعال حقوق زنان است که به خاطر دفاع از زندانيان سياسی و حقوق بشر، در يک دادگاه مذهبی به اتهام واهی توطئه بر عليه امنيت ملی به زندان افتاده است."

نسرين ستوده در اعتراض به شرايط زندان و محدوديت‌های ملاقات با فرزندان و همسر خود چندين بار به اعتصاب غذا دست زده است.

در بيانيه رسمی تأکيد گرديده که اعطای دکترای افتخاری از سوی يک دانشگاه معتبر جهانی به نسرين ستوده، قدردانی از شهامت و استحکام شخصيت فردی است که در دشوار‌ترين شرايط به دفاع از حقوق بشر و آزادی‌های سياسی پرداخته است

آخرين اعتصاب غذای وی که نزديک به ۵۰ روز طول کشيد و سلامت‌اش را سخت به خطر انداخت، سرانجام مقامات جمهوری اسلامی را به عقب‌نشينی واداشت و محدوديت‌های تحميلی به خانواده‌اش، از جمله حق مسافرت دختر و همسرش، را لغو کردند.

در بيانيه رسمی همچنين با اشاره به اعتراضات جهانی در پشتيبانی از نسرين ستوده و نيز اعطای جوايز معتبر بين المللی به وی، از جمله جايزه ساخاروف و جايزه آزادی "پن" (انجمن قلم) آمريکا، تأکيد گرديده که اعطای دکترای افتخاری از سوی يک دانشگاه معتبر جهانی به نسرين ستوده، قدردانی از "شهامت و استحکام شخصيت فردی است که در دشوار‌ترين شرايط به دفاع از حقوق بشر و آزادی‌های سياسی پرداخته است."

همچنين آمده است اعطای اين جايزه از سوی دانشگاه يورک به نسرين ستوده بيانگر "باور و تعهد اين دانشگاه به عدالت اجتماعی و دفاع از حقوق بشر و مقابله با نقض اين حقوق در هر گوشه جهان، و نشان‌دهنده آگاهی جهانی اين دانشگاه" خواهد بود.

استادان، دانشجويان و دانش‌آموختگان اين دانشگاه در نامه‌هايی از بيانيه رسمی نامزدی دکترای افتخاری نسرين ستوده، پشتيبانی کرده و بر ضرورت و اهميت اعطای دکترای افتخاری حقوق به وی تأکيد کرده‌اند
نسرين ستوده ۱۳ شهريورماه ۱۳۸۹ بازداشت شد و به ۱۱ حبس تعزيری، ۲۰ سال محروميت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعيت از خروج از کشور، محکوم شد. زندان او در دادگاه تجديدنظر به شش سال کاهش يافت.

نسرين ستوده پيش از اين برنده جايزه حقوق بشر سازمان حقوق بشر بين‌الملل در سال ۲۰۰۸ نيز شده است.

کارشناس دفتر مطالعات زنان وابسته به حوزه‌های علميه زنان در ايران گفت اگر در دوران دختری امر اشتغال در تعارض با مقوله ازدواج يک دختر قرار بگيرد اولويت با ازدواج است.

به گزارش روابط عمومی مرکز مديريت حوزه‌های علميه خواهران، مريم مدملی، عضو هيات علمی دفتر مطالعات و تحقيقات زنان وابسته به مرکز مديريت حوزه‌های علميه زنان  توجه به وظايف يک زن در سه عرصه حيات دختری، همسری و مادری را يکی از ضوابط  فعاليت اجتماعی زنان دانست و با بيان اين مطلب افزود: "اگر حضور اجتماعی در تعارض و تنافی با وظايف در هر کدام  از اين سه عرصه باشد از نگاه دينی، اولويت قطعاً به وظايف زنانه داده می‌شود."

وی با اعلام اين‌که "مشارکت اجتماعی زنان تنها محدود به حضور فيزيکی آنان در جامعه نمی‌شود"، افزود: "يکی از نيازهای اين عرصه ارائه الگويی از سبک زندگی اجتماعی زن مسلمان است."

مدملی چهار محور "نيازهای واقعی فرد و جامعه، توجه به توانايی‌های فردی، توجه به وظايف انسانی و الهی و علايق و توجه به محيط فعاليت" را به‌عنوان شاخص مشارکت اجتماعی زنان در ديدگاه دينی دانست.

محمود احمدی‌نژاد، رئيس‌جمهور ايران در آخرين روزهای آبان‌ماه ۱۳۸۹ در سخنانی سن مناسب ازدواج برای دختران را ۱۶ تا ۱۸ سالگی دانسته و افزوده بود: دخترها تازه شکوفا شده‌اند و اوج عاطفه و احساس و لطافت هستند

علی‌اکبر محزون، مديرکل آمار، اطلاعات جمعيتی و مهاجرت سازمان ثبت احوال ايران آذرماه سال جاری به خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) گفته بود: "با فراهم کردن زمينه ازدواج و ترغيب به ازدواج در سنين پايين‌تر می‌توان ساختار جمعيتی کشور را ترميم کرد."

مهرماه سال جاری نيز مريم مجتهدزاده، رئيس مرکز امور زنان و خانواده نهاد رياست جمهوری ايران در سخنانی گفت: "در سال جاری يک بسته آموزشی برای آماده‌سازی و افزايش آگاهی نوجوانان در زمينه ازدواج مناسب و تغيير و تحولات جسمانی، روانی و اجتماعی دوران بلوغ آنان طراحی کرده‌ايم که در ۵۰ هزار مدرسه راهنمايی و دبيرستان سراسر کشور اجرا می‌شود."

حميدرضا حاجی‌بابايی، وزير آموزش و پرورش ايران نيز اسفندماه سال گذشته در واکنش به نگرانی‌ها از ترک تحصيل ناشی از ازدواج زير ۱۵ سال دختران، گفته بود: "اگر دختران دانش‌آموز ازدواج کرده مسائل را رعايت کنند می‌توانند در مدرسه حضور داشته باشند."

محمود احمدی‌نژاد، رئيس‌جمهور ايران در آخرين روزهای آبان‌ماه ۱۳۸۹ در سخنانی سن مناسب ازدواج برای دختران را ۱۶ تا ۱۸ سالگی دانسته و افزوده بود: "دخترها تازه شکوفا شده‌اند و اوج عاطفه و احساس و لطافت هستند."

وی همچنين سن مناسب ازدواج برای پسران را نيز ۱۹ تا ۲۱ سالگی دانسته بود.

شماری از مقامات ايران ازدواج زودهنگام دختران را راهی برای جلوگيری از "فساد" می‌دانند.

اين در حالی است که بنا به آمار ارائه شده از سوی صندوق حمايت از کودکان سازمان ملل متحد (يونيسف)، عوارض ناشی از بارداری و زايمان يکی از مهم‌ترين علل مرگ دختران در سنين ۱۵ تا ۱۹ سال در سطح جهان است و سالانه منجر به ۷۰ هزار مرگ می‌شود.

بالا بردن سن ازدواج زنان در قوانين ايران يکی از خواسته‌های فعالان حقوق زنان در ايران است.

نخست‌وزير بريتانيا در سفر به افغانستان با ابراز اطمينان از کسب توانايی نيروهای امنيتی اين کشور از برنامه خروج حدود نيمی از نظاميان بريتانيايی از افغانستان حمايت کرد.

ديويد کامرون روز پنج‌شنبه ۳۰ آذرماه (۲۱ دسامبر) در يک سفر از پيش اعلام نشده از دو پايگاه نظاميان اين کشور در ولايت هلمند در جنوب افغانستان بازديد و با سربازان بريتانيايی ديدار نمود.

وی از طرح اين کشور که مطابق با آن قرار است شمار نظاميان بريتانيا طی سال آينده ميلادی از حدود ۹ هزار و ۵۰۰ تن به پنج هزار و ۲۰۰ تن کاهش يابد، دفاع کرد و گفت کاهش سربازان بر اساس "موفقيت‌های به‌دست آمده صورت می گيرد و نه ناکامی."

ديويد کامرون گفت: "تصميم به تهاجم نظامی به افغانستان برای جلوگيری از تبديل شدن اين کشور به پناهگاه تروريست‌ها، تصميمی درست بوده و اکنون اوضاع بهتر از زمانی است که ما اين‌جا آمديم."

طی ۱۱ سال گذشته ۴۳۸ تن از نظاميان بريتانيا در افغاسنتان کشته شده‌اند

به‌گفته نخست‌وزير بريتانيا، نيروهای امنيتی افغانستان در حال کسب توانايی برای به‌دست گرفتن امنيت کشور خود هستند و بهتر از آن‌چه که انتظار می‌رفت، کار می‌کنند.

مطابق با توافق دولت افغانستان وناتو، مسئوليت تأمين امنيت مناطق مختلف اين کشور تا پايان سال ۲۰۱۴ به نيروهای امنيتی اين کشور سپرده خواهد و تا آن زمان نظاميان ناتو نيز به‌طور تدريجی افغانستان را ترک خواهند کرد اما برخی از کشورها از جمله  کانادا، هلند، فرانسه و استراليا اين برنامه را پيش از موعد تعيين شده انجام داده‌اند.

بريتانيا اما اعلام کرده است که به حضور نظامی خود تا زمان مورد توافق ناتو و افغانستان در اين کشور ادامه خواهد داد.

بريتانيا حدود ۹ هزار و ۵۰۰ نظامی در جنوب افغانستان به‌ويژه ولايت هلمند دارد؛ بر اساس اطلاعات سايت icasualties که تلفات جنگ در افغانستان را منتشر می کند طی ۱۱ سال گذشته ۴۳۸ تن از نظاميان اين کشور در اين مأموريت کشته شده‌اند.

در پی تحريم سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ايران به‌عنوان نهاد ناقض حقوق بشر و همچنین رئیس آن عزت‌الله ضرغامی از سوی اتحاديه اروپا و کنگره آمريکا، شرکت اسپانيايی خدمات ماهواره‌ای هيسپاست، شبکه‌های انگليسی‌زبان پرس تی‌وی و اسپانيايی‌زبان هيسپان تی‌وی جمهوری اسلامی ايران را از فهرست پخش ماهواره‌ای خود در اسپانيا و آمريکای لاتين حذف کرد.

به گزارش شبکه‌ پرس تی‌وی، اين تصميم شرکت خدمات ماهواره‌ی هیسپاست، امروز جمعه يکم دی‌ماه (۲۱ دسامبر) به مورد اجرا گذاشته شد.

هیسپاست همچنين به شرکت خدمات ماهواره‌ای اورون دستور داده است تا ارسال امواج اين دو شبکه بين‌المللی را متوقف کند.

به‌گفته شرکت اورون از آن‌جايی که اتحاديه اروپا سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ايران را در فهرست تحريم‌های خود قرار داده است، پخش هيسپان تی‌وی و پرس تی‌وی بايد متوقف می‌شود.

ايران می‌گويد هيسپان تی‌وی به‌شکل رسمی در اسپانيا ثبت شده است و بر اساس قوانين رسانه‌ای اين کشور فعاليت می‌کند.

کنگره و سنای آمريکا به‌طور مشترک قانونی را تصويب و نهايی کردند که به موجب آن سازمان صداوسيمای جمهوری اسلامی به عنوان نهاد ناقض حقوق بشر و رئيس آن شامل تحريم‌های دولت آمريکا قرار گرفتند

شرکت ماهواره‌ای فرانسوی يوتل‌ست، ‌تأمين‌کننده فضای ماهواره‌ای اروپا، روز دوشنبه ۲۴ مهرماه سال جاری پخش ۱۹ شبکه ماهواره‌ای تلويزيونی و راديويی جمهوری اسلامی ايران را بر روی ماهواره هاتبرد قطع کرد.

اين تصميم يوتل‌ست بر اساس تحريم‌های اتحاديه اروپا عليه ايران اتخاذ شده بود.

شبکه‌های پرس تی‌وی، العالم، شبکه خبر، شبکه‌های سحر يک و دو، شبکه‌های جام جم يک و دو، شبکه الکوثر، شبکه قرآن و راديو ايران برنامه‌های خود را از طريق اين ماهواره برای بخش‌هايی از جهان پخش می‌کردند.

يوتل‌ست بخشی از سهام هيسپاست را در اختيار دارد.

روز سه‌شنبه ۲۸ آذرماه سال جاری، کنگره و سنای آمريکا به‌طور مشترک قانونی را تصويب و نهايی کردند که به موجب آن سازمان صداوسيمای جمهوری اسلامی به عنوان نهاد ناقض حقوق بشر و رئيس آن شامل تحريم‌های دولت آمريکا قرار گرفتند.

برپايه اين قانون همه‌گونه خدمات از سوی شرکت‌های آمريکايی و شرکت‌هايی که در اين کشور فعاليت دارند، از خدمات‌ شرکت‌های ماهواره‌ای برای پخش برنامه تا فروش تجهيزات و خدمات ديگر به صداوسيما شامل اين تحريم‌ها می شود.

محمد سرافراز، معاون برون‌مرزی صداوسیما در اين‌باره و قطع شبکه‌های برون مرزی ايران توسط شرکت‌های ماهواره‌ای اروپایی در مصاحبه با پرس تی‌وی گفت: "ایران در پی اتخاذ اقدام قانونی لازم برای مقابله با موج جدید حملات اروپا و آمریکا علیه رسانه‌های ایرانی است."

وی اين اقدامات را "یادآور قانون جنگل" دانست و آن را با دوره قرون وسطا و تفتيش عقايد مقايسه کرد.

محمد سرافراز تحریم صداوسیما را ناشی از فشار‌های "لابی صهیونیستی بر کنگره آمریکا" خواند.

پیش از این، نهادهای نظارتی رسانه‌ها در بريتانيا و آلمان نيز دستور قطع پخش برنامه‌های پرس تی‌وی در آن کشورها را صادر و اجرا کرده‌اند.

همچنین شرکت آسیا ست نيز شبکه پرس تی‌وی و سایر شبکه‌های ایرانی در قاره آسیا را حذف کرده است.

در سال‌های گذشته به‌ويژه پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ فعالان حقوق بشر سازمان صداوسیما را به همکاری تنگاتنگ با نهادهای اطلاعاتی امنیتی و نقض حقوق فاحش حقوق بشر از طریق حضور در زندان‌ها، پخش اعترافات اجباری، دادگاه‌های نمایشی و برنامه‌های افتراآمیز متهم کردند.

سازمان‌ها و فعالان حقوق بشر می‌گويند صداوسیما نقش بسیار مؤثری در جریان سرکوب مخالفان و ناراضیان سیاسی و مدنی بازی کرده است.

‎سازمان صداوسیما همچنین برنامه‌های تخریبی متعددی را علیه شخصیت‌های شناخته‌شده سیاسی و فعالان جامعه مدنی و اعترافاتی که تحت فشار از آن‌ها گرفته شده بود، پخش کرده است. 

نمايشگاه مجسمه‌های پوشيدنی پرويز تناولی، مجسمه‌ساز ايرانی و شاگردان وی در نگارخانه دارالفنون کويت گشايش يافت.

خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) نوشت، ٢٧ آذرماه سال جاری نمايشگاه "مجسمه‌های پوشيدنی" شامل يک‌صد اثر هنری دارای شکل‌ها و نقش‌مايه‌های ايرانی ساخته پرويز تناولی، مجسمه‌ساز، نقاش و پژوهشگر ايرانی و جمعی از شاگردان حلقه مجسمه‌سازی وی با اقبال بسيار هنردوستان و علاقه‌مندان در نگارخانه دارالفنون کويت گشايش يافت.

در اين نمايشگاه، شاگردان تناولی از جمله علی و امير موسوی‌زاده،‌ آناهيتا عناصری، آتنا اخوان، آزاده طبيبان، فريش البرزکوه، حسنا اربابی، ليلی طاهری، مهروز بلادی، مهسا خيرخواه، مريم طبايی، نريمان نخجيری، نازمريم شيخ‌ها، نيلوفر صالحی، روشنک رمضانی، سحر دوستار، سارا رمزی، سارا ويژه، سپيده نوری، شبنم ارفند، سوگل جامدار و سوزان مصطفوی در کنار آثار اين هنرمند مجسمه‌های خود را ارائه کرده‌اند.

آثار ارائه شده در اين نمايشگاه، افزون بر ارزش و کيفيت هنری، دارای جنبه کاربردی نيز هستند و می‌توان از آن‌ها به‌عنوان زيورآلات تزئينی نيز استفاده کرد.

پرويز تناولی معتقد است هنر جواهرسازی از جمله هنرهای از ياد رفته ايرانی است که پس از دوران قاجار، به‌کلی از رواج افتاده است

در اين نمايشگاه با نگاهی روزآمد و پست‌مدرنيستی نمونه‌هايی از زيورآلات هنری برگرفته از نقش‌های ايران باستان مانند سر اسب، و يا نقش‌مايه‌های ايرانی رايج در قرن‌های هفتم و هشتم هجری ارائه شده است.

در ميان آثار ارائه شده در اين نمايشگاه می‌توان به نمونه‌هايی از آثار شناخته شده پرويز تناولی چون زيورمجسمه‌های "هيچ" و يا شيرهای گبه‌ای اين هنرمند اشاره کرد.

مجموعه مجسمه‌های "هيچ" از محبوب ترين و معروف‌ترين سری کارهای پرويز تناولی هستند.

به گفته تناولی، نخستين بار در سال ١٣۴٣در سکوت و خاموشی، "هيچ" به سراغش آمده است و حاصل آن ترکيبی شد از يک دايره و کلمه هيچ از جنس پلاستيک در بالا و يک جفت دست گچی در پايين.

اين اثر نخستين بار در نمايشگاه "بورگز" در تهران به نمايش گذاشته شد.

مجسمه‌های "هيچ" پرويز تناولی در سال های اخير همراه با ديگر مجموعه آثارش در حراجی های مهم دنيا از جمله حراج کريستی جايگاه ويژه ای داشته و از نظر قيمت آثار به فروش رسيده نيز رکوردهای بی سابقه ای را بر جا گذاشته است.

به گزارش تارنمای روزنامه اعتماد، ايده جواهرسازی و پرداختن تناولی به ساختن مجسمه‌های کوچک به سال ١٣۴١ برمی‌گردد.

وی معتقد است هنر جواهرسازی از جمله هنرهای از ياد رفته ايرانی است که پس از دوران قاجار، به‌کلی از رواج افتاده است. اين هنر از هزاران سال پيش تا دوره قاجار بدون وقفه جريان داشته، اما از زمانی که رفت‌وآمدهای ايرانيان به فرنگ اتخاذ شد، هنر جواهرسازی نيز جای خود را به جواهرسازی غربی داد.

فروش فيلم سينمايی "من مادر هستم" با وجود حاشيه‌ها و مخالفت گروه انصار حزب‌الله به يک ميليارد و ٢٠٠ ميليون تومان رسيد.

علی سرتيپی، مديرعامل مؤسسه فيلميران امروز جمعه يکم دی‌ماه با بيان اين‌که "فروش شهرستان‌های «من مادر هستم» تاکنون به ۲۵۰ ميليون تومان رسيده است"، به خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: "با در نظر گرفتن فروش ١٧ ميليون تومانی شب گذشته «من مادر هستم» فروش کلی اين فيلم در تهران به ٩٢٠ ميليون تومان رسيد."

"من مادر هستم" با بازی حبيب رضايی، باران کوثری، هنگامه قاضيانی، فرهاد اصلامی و پانته‌آ بهرام يک ملودرام جنايی و اجتماعی است و داستان يک خانواده‌ طبقه‌ متوسط را روايت می‌کند که در يک شرايط بحرانی به بررسی و ارزيابی زندگی خود می‌پردازند.

همچنين به گفته سعيد خانی، پخش‌کننده فيلم سينمايی "بی‌خود و بی‌جهت" يکی از فيلم‌های تحريم‌شده از سوی حوزه هنری، مجموع فروش اين فيلم سينمايی در تهران و در شهرستان‌ها به ۵۵۰ ميليون تومان رسيده است.

خانی گفت: "با وجود اين‌که شب گذشته به دليل تقارن با شب يلدا فروش فيلم‌ها افت داشت اما «بی‌خود و بی‌جهت» باز هم ١٠ ميليون تومان در تهران بليت فروخت."

گروه انصار حزب‌الله ١١ آذرماه سال جاری عليه فيلم سينمايی "من مادر هستم" در مقابل ساختمان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تجمع کرد

فيلم سينمايی "بی‌خود و بی‌جهت" در آذرماه سال جاری در سينماهای ايران اکران شد اما پس از چند روز اکران اين فيلم در شهر قم به دستور اداره کل ارشاد اين استان متوقف شد.

همچنين صداوسيمای ايران از پخش تيزرهای تبليغاتی اين فيلم از تلويزيون خودداری کرد.

"بی‌خود و بی‌جهت" با حضور رضا عطاران، پانته‌آ بهرام، احمد مهران‌فر و نگار جواهريان، روايتگر دو زوج جوان است که در گيرودار يک اسباب‌کشی، اتفاقات عجيبی را پشت سر می‌گذارند.

"من مادر هستم"، به کارگردانی فريدون جيرانی و تهيه‌کنندگی غلام‌رضا موسوی و "بی‌خود و بی‌جهت" به کارگردانی، نويسندگی و تهيه‌کنندگی عبدالرضا کاهانی همراه با فيلم‌های "برف روی کاج‌ها"، به کارگردانی پيمان معادی و تهيه‌کنندگی جمال ساداتيان، "پذيرايی ساده"، به کارگردانی و تهيه‌کنندگی مانی حقيقی، "پل چوبی" به کارگردانی مهدی کرم‌پور و تهيه‌کنندگی علی سرتيپی، "من همسرش هستم"، به کارگردانی مصطفی شايسته و تهيه‌کنندگی مرتضی شايسته، شش فيلمی هستند که پس از دريافت پروانه ساخت و پروانه نمايش توانسته‌اند با دريافت مجوز قانونی امکان اکران عمومی را بيابند،  اما بنابر اعلام حوزه هنری، بر روی پرده سينماهای زير مجموعه‌ حوزه هنری نخواهد رفت.

گروه انصار حزب‌الله ١١ آذرماه سال جاری عليه فيلم سينمايی "من مادر هستم" در مقابل ساختمان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تجمع کرد. اين گروه يک روز پس از برگزاری اين تجمع شکايتی طرح کرد و پس از آن پرونده‌ای در شعبه نهم بازپرسی دادسرای کارکنان دولت تشکيل شد.

بازپرس پرونده نيز پس از بررسی اين شکايت، جواد شمقدری، رئيس سازمان سينمايی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، فريدون جيرانی و غلام‌رضا موسوی را برای ارائه توضيحات به دادسرا احضار کرد.

مخالفان اکران فيلم "من مادر هستم"، پيش از اين در هفتم آذرماه جاری اعلام کرده بودند که از جواد شمقدری، به خاطر صدور مجوز و نمايش عمومی فيلم‌های سينمايی، "برف روی کاج‌ها"، "پل چوبی"، "من مادر هستم" و"من همسرش هستم" شکايت خواهند کرد.

در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به‌شکل بی‌سابقه‌ای ۱۱۱ کشور جهان به توقف حکم اعدام رأی مثبت دادند. ۴۱ کشور از جمله ايران جزو موافقان حکم اعدام بودند.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، روز گذشته، پنج‌شنبه ۳۰ آذرماه ۱۳۹۱ (۲۰ دسامبر ۲۰۱۲) شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در مجمع عمومی اين سازمان توقف حکم اعدام را به‌‌رأی کشورهای حاضر گذاشت که با ۱۱۱ رأی موافق رکورد تعداد کشورهای مخالف حکم اعدام شکسته شد.

اين قطعنامه غیر الزام‌آور شورای حقوق بشر سازمان ملل در نیویورک هشداری جدی به کشورهايی است که در آن‌ها همچنان زندانیان اعدام می‌شوند.

در اين رأی‌گيری ۴۱ کشور از جمله ايران، چين، آمريکا، عربستان سعودی، کره شمالی و ژاپن، با توقف حکم اعدام مخالفت کردند و ۳۴ کشور رأی ممتنع دادند.

گاير پدرسن، سفير نروژ در سازمان ملل: اين رأی‌گيری نشان داد ديگر تنها کشورهای غربی نيستند که مخالف حکم اعدام‌اند. مخالفت با اعدام تبديل به يک جنبش جهانی شده است

در رأی‌گيری سال ۲۰۱۰ سازمان ملل متحد ۱۰۷ کشور به توقف حکم اعدام رأی مثبت داده بودند.

گاير پدرسن، سفير نروژ در سازمان ملل گفت: "اين رأی‌گيری نشان داد ديگر تنها کشورهای غربی نيستند که مخالف حکم اعدام‌اند. مخالفت با اعدام تبديل به يک جنبش جهانی شده است."

وی افزود اين رأی‌گيری "پيام بسيار روشنی به جامعه جهانی است."

به گزارش فعالان حقوق بشر، در سال ۲۰۱۱ در ۲۱ کشور جهان حکم اعدام به‌ اجرا گذاشته شد در حالی که ۱۵۰ کشور يا آن را به‌کلی حذف کردند و يا به حالت تعليق درآوردند.

در چين هر سال هزاران نفر اعدام می‌شوند و هنوز آمار دقيقی از تعداد اعدام‌ها منتشر نمی‌شود. در ايران نيز در سال ۲۰۱۱، ۶۵۰ نفر اعدام شده‌اند که گفته می‌شود آمار رسمی بيشتر از اين تعداد است و جمهوری اسلامی برخی از اعدام‌ها را آشکار نکرده است.

اين دو کشور بيشترين تعداد اعدام‌ها در جهان را دارند که با توجه به نسبت جمعيت ايران رتبه نخست را دارد.

احمد شهيد، گزارشگر ويژه سازمان ملل در رابطه با ايران مهرماه سال جاری در بيانيه‌ای نسبت به وضعيت حقوق بشر در اين کشور به‌شدت اظهار نگرانی کرد و گفت اعدام‌ها در ايران افزايش يافته است.

وی گفت: "افزايش اعدام‌ها در ايران برای من بسيار هشداردهنده است."

بيشترين اعدام‌ها در ايران مربوط به جرايم مواد مخدر است. احمد شهيد و چند گزارشگر ديگر حقوق بشر سازمان ملل بارها گفته‌اند که حتی حکم متهمان مواد مخدر در قوانين بين‌المللی اعدام نيست.

اين در حالی است که محمدجواد لاريجانی، دبير ستاد حقوق بشر قوه قضائيه ايران در پاسخ به احمد شهيد از اعدام‌ها در ايران دفاع کرد و گفت: "حدود ۸۰ درصد از اعدام‌ها مربوط به کسانی است که در رابطه با مواد مخدر فعاليت می‌کنند و ما در اين رابطه نه تنها به ملت خود خدمت می‌کنيم بلکه به غرب هم خدمت می‌کنيم، اما غرب که بازار مواد مخدر است با ما در اين زمينه همکاری نمی‌کند."

پيش از رأی‌گيری روز گذشته در سازمان ملل، همچنين ناوی پيلای، کميساريای عالی حقوق بشر عراق را فراخواند تا حکم اعدام را لغو کند.

به‌گفته پيلای سال گذشته در عراق "دسته دسته اعدام شده‌اند" و اين برای حاکميت قانون در اين کشور ناآرام "به‌شدت خطرناک" است.

بیژن روحانی - پنجاه سال پیش، انتشار کتابی در خصوص خطرات زیست محیطی، پایه‌های جنبش مدرن حفاظت از محیط زیست را تحکیم کرد. راشل کارسون، بانوی پژوهشگر آمریکایی که تحقیقات مهمی در خصوص دریاها و اقیانوس‌ها انجام داده بود، توانست با انتشار کتاب «بهار خاموش»، نه تنها توجه متخصصان بلکه توجه طیف وسیعی از مردم را به آلوده‌شدن بیش از پیش محیط زیست توسط دنیای مدرن و صنعتی جلب کند. امسال پنجاهمین سالگرد انتشار این کتاب مهم و بنیادین توسط نهادهای مختلفی از جمله سازمان یونسکو و اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت گرامی‌ داشته شده است.

«بهار خاموش» ابتدا به صورت مقالاتی پی در پی در مجله نیویورکر به چاپ می‌رسید و در اواخر سال ۱۹۶۲ سرانجام به صورت کتاب منتشر شد. به هنگام انتشار این کتاب، راشل کارسون به عنوان یک نویسنده و پژوهشگر در حوزه طبیعت و به خصوص علوم دریایی، فردی کاملا شناخته شده بود. کتاب در زمان انتشار خود با سرعت به یکی از کتاب‌های بسیار فروش تبدیل شد و درهمان زمان در فهرست پرفروش‌ترین‌های نشریاتی مانند نیویورک تایمز قرار گرفت. بهار خاموش پس از آن بارها و بارها تجدید چاپ شد و اکنون به عنوان یکی از مهم‌ترین کتاب‌های غیرداستانی در سده بیستم شناخته ‌می‌شود. این کتاب توسط عبدالحسین وهاب‌ زاده و همکاران به فارسی نیز ترجمه شده است.

آفت‌کش‌های ضد طبیعت

در «بهار خاموش» کارسون در خصوص تاثیر آفت‌کش‌های شیمیایی بر محیط و جاندران و به خصوص بر پرندگان تحقیقات مهمی را منتشر می‌کند و همچنین به بحث در مورد تاثیرات زیان بار آن‌ها بر انسان می‌پردازد. او بسیاری از صنایع شیمیایی بزرگ را متهم کرد که به عمد افکار عمومی را گمراه کرده و به جای سخن گفتن از مضرات این محصولات به تبلیغ فواید آن پرداخته‌اند. این کتاب یکی از عوامل مهم ممنوع شدن استفاده از سم شیمیایی د.د.ت بود.

در «بهار خاموش» کارسون در خصوص تاثیر آفت‌کش‌های شیمیایی بر محیط و جاندران و به خصوص بر پرندگان تحقیقات مهمی را منتشر می‌کند و همچنین به بحث در مورد تاثیرات زیان بار آن‌ها بر انسان می‌پردازد. او بسیاری از صنایع شیمیایی بزرگ را متهم کرد که به عمد افکار عمومی را گمراه کرده و به جای سخن گفتن از مضرات این محصولات به تبلیغ فواید آن پرداخته‌اند. این کتاب یکی از عوامل مهم ممنوع شدن استفاده از سم شیمیایی د.د.ت بود.

راشل کارسون متولد ۱۹۰۷ در پنسیلوانیا بود و کار خود را به عنوان زیست‌شناس دریایی آغاز کرد. اما در دهه پنجاه با نوشتن و انتشار کتاب‌های علمی به شهرت رسید. از دیگر آثار او می‌توان به «دریای اطراف ما»، «لبه دریا»، و همچنین «زیر دریاـباد» اشاره کرد.

آثار راشل کارسون درست در زمانی منتشر شدند که از یک سو، بسیاری از جوامع از پیشرفت‌های صنعتی و اقتصادی خود شادمان بودند و از سوی دیگر منابع طبیعی را پایان ناپذیر می‌پنداشتند. شاید امروز باورش برای ما دشوار باشد، اما تا همین پنجاه سال پیش، این اعتقاد که فعالیت‌های ما به طور جبران‌ناپذیری طبیعت را نابود می‌کند در بین عموم جایگاهی نداشت. در حقیقت توجه به محیط پیرامون و طبیعت و لزوم حفاظت از آن شاید آخرین چیزی بود که در برنامه‌های اقتصادی و توسعه و همچنین در نظر عموم مردم می‌بایست به آن توجه شود. طبیعت تنها برای سود رساندن به انسان در نظر گرفته می‌شد و می‌بایست به هر وسیله‌ای از آن استفاده شود. اما کتاب‌های کارسون توانست درستی این گزاره را در ذهن بسیاری از مخاطبان خود به چالش بکشد و به آن‌ها آسیب‌پذیر بودن طبیعت و نقش انسان در ویرانی آن را یادآوری کند. این یادآوری در پنجاه سال پیش، تحول مهمی بود.

زبان ساده و فراگیر

راشل کارسون سهم بزرگی در رشد روزنامه‌نگاری زیست محیطی نیز دارد. او زمانی که در سازمان شیلات آمریکا کار می‌کرد، متن برنامه‌های رادیویی شیلات را تهیه می‌کرد. این برنامه‌های آموزشی که با نام «عاشقانه‌های زیر آب» تهیه می‌شد اطلاعاتی در خصوص حیات در اقیانوس‌‌ها و دریاها را ارائه می‌کرد. تا پیش از آن‌که کتاب او به صورت مقالات دنباله‌دار در نیویورکر منتشر شود، شاید کمتر نشریه‌ای در جهان ستون و جایگاه ویژه‌ای را به مباحث حفاظت از محیط زیست اختصاص داده بود. او گرچه برای طرح کتابش شخصا تحقیقات علمی و مفصل انجام داده بود، اما کتاب را به زبانی روان و شیوا برای مخطاب عام نوشت.

انتقادات علیه نویسنده کتاب

با این حال کتاب‌ها و آثار کارسون با انتقاداتی در زمان خود نیز رو به رو بوده است.

سنگین‌ترین حملات علیه راشل کارسون توسط صنایع شیمیایی صورت گرفت. حملاتی که در آن طعنه‌ها و ریشخندهای جنسیتی نیز دیده می‌شد. این که یک زن دانشمند توانسته باشد چنین کتاب پرفروش و تاثیر‌گذاری منتشر کند که به ممنوعیت استفاده از برخی آفت‌کش‌ها بینجامد، مورد قبول بسیاری نبود. از همین رو بسیاری از حملات بیشتر متوجه شخص نویسنده شد و در فضای دهه شصت آمریکا، برخی منتقدان به او برچسب کمونیست بودن زدند.

برخی دانشمندان در آن زمان او را متهم کردند که با عقایدش می‌خواهد جامعه انسانی را به «دوران تاریک» قرون وسطا باز‌گرداند. برخی دیگر نیز معتقدند او گرچه در خصوص مضرات استفاده از سموم شیمیایی و به خصوص د.د.ت قلم‌فرسایی کرده، اما به این پرسش پاسخ نداده است که استفاده نکردن از این آفت‌کش‌ها چه آسیب‌های بیشتری را ممکن است به انسان وارد کند.

اما سنگین‌ترین حملات علیه او توسط صنایع شیمیایی صورت گرفت. حملاتی که در آن طعنه‌ها و ریشخندهای جنسیتی نیز دیده می‌شد. این که یک زن دانشمند توانسته باشد چنین کتاب پرفروش و تاثیر‌گذاری منتشر کند که به ممنوعیت استفاده از برخی آفت‌کش‌ها بینجامد، مورد قبول بسیاری نبود. از همین رو بسیاری از حملات بیشتر متوجه شخص نویسنده شد و در فضای دهه شصت آمریکا، برخی منتقدان به او برچسب کمونیست بودن زدند. نتیجه بحث‌های پرشوری که در آن زمان به راه افتاد این شد که مسائل مربوط به حفاظت از محیط زیست برای نخستین بار در سنای آمریکا مطرح شد.

راشل کارسون پس از آن به نمادی برای جنبش نوپای حفاظت از محیط زیست تبدیل شد و به خصوص از سوی بسیاری از فعالان زن مورد ستایش قرار گرفت. بحث محوری کارسون آن بود که انسان تنها بخشی از طبیعت است و مالک آن نیست و مسئولیت بزرگی در قبال حفاظت از محیط زیست دارد. بحثی که درک و به کار بستن آن امروز نیز برای تمام جوامع انسانی حیاتی است.

علی افشاری - نزدیک به شش ماه به انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری مانده است. هنوز زود است که سیمای نهائی رقابت‌های این انتخابات معلوم شود. به‌خصوص که این بار حاکمیت سعی دارد هر طور شده مدت زمان رقایت‌ها و بحث‌های انتخاباتی را کوتاه کند تا احتمال تنش و خارج شدن انتخابات از مسیر متعارف و طبیعی‌اش کم‌تر شود.

در دوره پیش نیز آرایش نهائی صحنه انتخابات در ماه‌های آخر و بعد از تعطیلات نوروز مشخص شد. معمولا کسانی که قرار است کاندیداهای اصلی باشند از چند ماه قبل فعالیت خود را شروع می‌کنند. شروع تور سخنرانی غلامعلی حداد عادل در دانشگاه‌ها و نشست‌های منظم وی با باقر قالیباف و علی‌اکبر ولایتی، گمانه‌ای در خور اعتنا  است که بخشی مهمی از معادلات انتخابات ۱۳۹۲را روشن می‌سازد. به خصوص که حدس زده می‌شود حضور وی در صحنه انتخاباتی متکی به حمایت رهبری به عنوان قدرتمندترین بازیگر صحنه انتخاباتی باشد.

گرچه پس از ناکامی حدادعادل در مصاف با لاریجانی بر سر ریاست مجلس نهم، پیش‌بینی می‌شد وی از دور رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری کنار برود، اما گویا چنین نشده  و پدر عروس دوم رهبری در سودای نشستن بر مسند ریاست جمهوری است.

حداد عادل مدعی شده که خودش، ولایتی و قالیباف ائتلافی را تشکیل داده‌اند تا در نهایت آن کس که در نظرسنجی‌ها جلوتر بود، در صحنه باقی بماند و دیگران از وی حمایت کنند. در انتخابات مجلس نهم ،حداد عادل اگرچه در هر دو لیست رقیب قرار داشت، ولی شیب وی بیشتر به سمت جبهه پایداری بود و نهایتا  این جبهه در انتخابات ریاست مجلس نهم از وی حمایت کرد. اما ولایتی و قالیباف در جبهه  متحد اصول‌گرایان بودند و در اردوگاه مقابل جبهه پایداری قرار داشتند.

سخنرانی‌های حداد عادل در هفته‌های اخیر بیش از پیش شده‌اند. او در دانشگاه‌های تهران، مازندران و کرمان سخنرانی کرده و قرار است به‌زودی به دعوت بسیج دانشجوئی دانشگاه شیراز در خصوص نقد عملکرد مجلس نهم صحبت کند. در هفته دوم آذر ماه فیلمی مستند از زندگی وی در صدا و سیما پخش شد که از دید ناظران کاملا جنبه تبلیغاتی داشت. سفر او به قم و دیدار با مراجع نیز در محافل سیاسی، عملی انتخاباتی تفسیر شده است. با قرار دادن این موارد در کنار هم، می‌توان نتیجه گرفت که به احتمال زیاد حداد عادل کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری خواهد شد.

یکی از انتقادات طیف تندروی اصول‌گرایان به بخش‌های میانه‌رو و سنتی اصول‌گرایان، حضور قالیباف و دادن کرسی نمایندگی به او در فرمول ۷+۸ بود. به باور آنها قالیباف در محکومیت رهبران نمادین جنبش سبز تعلل کرده و مخالفت لازم را بروز نداده است. اما حال گویا چرخشی در معادلات قدرت پیش آمده است. امری که کاملا در ساخت قدرت جمهوری اسلامی مرسوم و متداول است. شکاف‌ها  و دسته‌بندی‌ها در درون حکومت به‌جای آن‌که متکی بر تمایز دیدگاه‌های سیاسی، نظری و اقتصادی باشد؛ بیشتر مبتنی بر فاصله و دوری و نزدیکی به قدرت است.

حداد عادل هم‌چنین اظهار داشته است که شاید در صورت پیروزی، قالیباف را به عنوان معاون اول خود برگزیند. سخنرانی‌های حداد عادل نیز در هفته‌های اخیر بیش از پیش شده‌اند. او در دانشگاه‌های تهران، مازندران و کرمان سخنرانی کرده و قرار است به‌زودی به دعوت بسیج دانشجوئی دانشگاه شیراز در خصوص نقد عملکرد مجلس نهم صحبت کند.

 در هفته دوم آذر ماه فیلمی مستند از زندگی وی در صدا و سیما پخش شد که از دید ناظران کاملا جنبه تبلیغاتی داشت. سفر او به قم و دیدار با مراجع نیز در محافل سیاسی، عملی انتخاباتی تفسیر شده است. با قرار دادن این موارد در کنار هم، می‌توان نتیجه گرفت که به احتمال زیاد حداد عادل کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری خواهد شد.

جبهه پایداری، جمعیت رهپویان، جمعیت ایثارگران و طیف تندروی اصول‌گرایان و لایه‌های نظامی و امنیتی حکومت حامی او هستند. می‌توان حدس زد چهره‌هایی مثل مصباح یزدی، احمد جنتی، شیخ محمد یزدی، ابوالقاسم خزعلی، صفار هرندی، محمدی گلپایگانی، احمد سالک، حسین شریعتمداری، روح‌الله حسینیان، اسماعیل کوثری، احمد خاتمی، پناهیان، کامران لنکرانی و ذاکری از او حمایت خواهند کرد. دستگاه بیت رهبری با میدان‌داری داماد حدادعادل، مجتبی‌خامنه‌ای و ماشین رای حکومت نیز در خدمت او خواهد بود.

دشوار بتوان تصور کرد حضور حداد عادل در صحنه انتخابات ریاست جمهوری بدون هماهنگی و کسب اجازه از خامنه‌ای صورت گرفته باشد. اگرچه هنوز به قطعیت نمی‌توان گفت او گزینه  مورد نظر رهبری برای ریاست جمهوری آینده است. اما شواهدی را می‌توان مشاهده  کرد که ترکیب حدادعادل و قالیباف، انتظارات رهبری و نیرو های تحت امرش را برآورده می‌سازد.

 وفاداری، پیوند خانوادگی و تبعیت محض حدادعادل مزیت اصلی وی برای رهبری است که انتظار دارد رئیس جمهور، معاون اجرائی ولی فقیه باشد و به دنبال تقویت دوگانگی ساختار قدرت و دامن زدن به شکاف بین نهادهای انتخابی و انتصابی نرود.

حداد به شهادت سابقه‌اش در این زمینه نمره بالایی می‌گیرد. اما مشکل جدی در اینجا است که او  مزیت دیگری ندارد. نه سخنور و جریان‌ساز است تا بتواند بخشی از جامعه را بسیج کند و نه حمایت پررنگی نزد کارگزاران قدیمی نظام دارد. توانایی اجرائی و سیاسی وی نیز پایین است. ناتوانی حداد در مدیریت مسائل قوه مجریه و حل بحران‌های محتمل آتی برای رهبری مشکل‌آفرین خواهد بود. خامنه‌ای در عین حال که رئیس جمهور ضعیف و مطیع را می‌پسندد، می‌خواهد وی ویترین خوبی نیز باشد و مسائل ظاهرا به دوش او نیفتد تا رهبری بتواند به راحتی از پشت پرده  و بدون پذیرش مسئولیت، مسائل را هدایت کند.

دشوار بتوان تصور کرد حضور حداد عادل در صحنه انتخابات ریاست جمهوری بدون هماهنگی و کسب اجازه از خامنه‌ای صورت گرفته باشد. اگرچه هنوز به قطعیت نمی‌توان گفت او گزینه مورد نظر رهبری برای ریاست جمهوری آینده است. اما شواهدی را می‌توان مشاهده کرد که ترکیب حداد عادل و قالیباف، انتظارات رهبری و نیروهای تحت امرش را برآورده می‌سازد. وفاداری، پیوند خانوادگی و تبعیت محض حداد عادل مزیت اصلی وی برای رهبری است که انتظار دارد رئیس جمهور، معاون اجرائی ولی فقیه باشد و به دنبال تقویت دوگانگی ساختار قدرت و دامن زدن به شکاف بین نهادهای انتخابی و انتصابی نرود.

حداد عادل آشکارا فاقد چنین ویژگی است. حضور قالیباف در کنار وی می‌تواند تا حد زیادی نقص‌های مدیریتی و قابلیت سیاسی پایین وی  را پوشش دهد اما نمی‌تواند ضعف او در ایفای نقش ظاهری و غیرواقعی  رئیس‌جمهور مستقل و خوداتکاء را ایفا نماید.

فقدان سابقه مبارزاتی و انقلابی در خور توجه پیش از انقلاب و دریافت بورسیه از دفتر فرح پهلوی یکی از نقاط آسیب‌پذیر جدی حدادعادل است. او پیش از انقلاب نه تنها از فعالیت‌های انقلابی گریزان بود، بلکه دیگران را نیز توصیه به پرهیز از این عرصه می‌کرد. البته وی مدافع حکومت شاه نیز نبود. بلکه کلا دیدگاه سیاسی نداشت.

شاید از این کمبودهای حداد بتوان نتیجه گرفت که رهبری در نهایت از وی چشم‌پوشی خواهد کرد. اما دست رهبری به‌خصوص با توجه به تجربه محمود احمدی‌نژاد زیاد باز نیست. اگر اولویت وی انتخاب فردی وفادار و کاملا همراه باشد، آن‌گاه می‌تواند  از دیگر  ضعف‌ها صرف‌نظر کند.

البته باید توجه داشت که رهبری تنها بازیگر میدان نیست و او دیگر قدرت فائقه قبلی را ندارد تا نظرش را به صورت کامل بر اصول‌گرایان تحمیل کند. هم‌چنین خواست وی در رقابتی شدن انتخابات نیز محدوده دخالتش  را محدود می‌سازد. او ممکن است در نزدیک کردن قالیباف و ولایتی به حدادعادل نقش داشته باشد اما نامحتمل است که صحنه را به صورت کامل از وجود رقبای جدی برای حدادعادل خالی کند.

رقبای جدی حداد با توجه به نبود فضای مشارکت برای نیروهای اصلی اصلاح‌طلبان، جریان احمدی‌نژاد و طیف سنتی اصول‌گرایان هستند. باید دید با توجه به جدائی قالیباف و ولایتی که به نظر می‌رسد دیگر تمایلی برای کاندیداتوری ندارند، جبهه پیروان خط امام و رهبری و جامعه روحانیت مبارز تهران چه تصمیمی می‌گیرند. آیا مانند انتخابات ریاست مجلس نهم روی موضع مستقل خود می‌ایستند و برنامه انتخاباتی‌شان را جلو می‌برند یا ترجیح می‌دهند نقش‌آفرینی جدی نداشته باشند .

 هم‌چنین باید پرسید که سمت‌گیری نهائی انتخاباتی حلقه یاران احمدی‌نژاد چه خواهد شد؟ تقریبا می‌توان گفت اگر حمایت رهبری پشت سر حدادعادل باشد، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از وی حمایت خواهد کرد یا جلویش نخواهد ایستاد.

ماه‌های آینده تکلیف پاسخ به سئوالات فوق را روشن خواهد ساخت اما تا اینجا می‌توان گفت فعالیت‌های معطوف به انتخابات حدادعادل بخش مهمی از پازل انتخابات ۱۳۹۲را معلوم کرده است.

کتاب زمانه - سال ۲۰۱۲ در قلمرو ادبیات در غرب آثار بسیاری درخشیدند. برخی از بهترین این آثار اما در رسانه‌های فارسی‌زبان بازتاب چندانی نیافتند. در آستانه گذار از سال ۲۰۱۲ به سال ۲۰۱۳ برخی از مهم‌ترین و خوش‌اقبال‌ترین رمان‌های منتشر شده در جهان غرب را برای خوانندگان «کتاب زمانه» برگزیدیم.

این آثار را با توجه به نیازهای ادبیات داستانی ایران، کمبودهایی که در گزینش مضامین و شیوه‌های داستان‌نویسی داریم و نیز  پسند مترجمان و خوانندگان کتاب در ایران انتخاب و فهرست کرده‌ایم.

«هنر توپ‌گیری» نوشته چاد هارباک

هنری اسکریم‌شاندر، قهرمان این رمان که یک جوان شهرستانی کاملاً متعارف است از یک استعداد خداداد برخوردار است: او یک بازیکن بیسبال بسیار قابل و تواناست، چنان‌که بعد از مدت کوتاهی می‌درخشد و به یک چهره و به قهرمان بیسبال تبدیل می‌شود. اما اقبال او چندان نمی‌پاید و در یک بازی، اشتباهی از او سر می‌زند و از آن لحظه به بعد مسیر زندگی‌ او و پنج شخصیت دیگر داستان کاملاً تغییر می‌کند.

«هنر توپ‌گیری» نوشته چاد هارباک

«هنر توپ‌گیری» نخستین رمان چاد هارباک است. او در این داستان به ژرفای روانشناختی شخصیت‌ها راه می‌برد و  روابط عاطفی پنج مرد را در پیش‌زمینه خواست و اراده آنان برای تحقق «رؤیای آمریکایی» بررسی می‌کند. به این جهت موضوع این کتاب شکست یک قهرمان به عنوان نقطه عطفی در زندگی اوست. دوستی، سکس، آرزوها و امیدهای بر باد رفته از موضوعاتی‌ست که نویسنده در این رمان در آن‌ها تأمل می‌کند.

«بحران» سرانجام به خودیابی شخصیت داستان در یک پیش‌زمینه روانشناختی و فلسفی می‌انجامد. ««هنر توپ‌گیری»» به این ترتیب نشان می‌دهد که چگونه در جامعه‌ای که مبنایش بر رقابت و «قهرمان‌سازی» و از خودبیگانگی است، بحران می‌تواند به نقطه عطفی در زندگی اشخاص بدل شود.

««هنر توپ‌گیری»» تلفیقی از یک رمان ورزشی با یک رمان فلسفی و روانشناختی‌ست. در ادبیات معاصر ایران جای رمانی که آمیزه‌ای از ورزش و فلسفه و روانشناسی باشد و در همان حال بتواند به مهم‌ترین چالش‌های زندگی انسان معاصر بپردازد، خالی است.

نویسنده ۱۰ سال از زندگی‌اش را صرف نوشتن این کتاب کرده است، با این‌حال در آغاز موفق نشد ناشری برای اثرش بیابد، تا اینکه یک ناشر نیویورکی اثر را خرید و کتاب را در سال ۲۰۱۱ برای نخستین بار انتشار داد. به‌زودی این اثر با اقبال منتقدان و رسانه‌ها مواجه شد، تا آن حد که در سال ۲۰۱۲ از هارباک به عنوان یکی از استعدادها و امیدهای ادبیات معاصر آمریکا یاد می‌کنند. این کتاب در سال جاری به بسیاری از زبان‌ها ترجمه شده و در کشورهای دیگر هم با اقبال خوانندگان مواجه گشته است.

نیویورک تایمز از این رمان به عنوان یکی از ده رمان برتر سال ۲۰۱۱ یاد کرده است.

شناسنامه کتاب در سایت آمازون
 

«سرمایه» نوشته جان لنچستر

«سرمایه» نوشته جان لنچستر از کتاب‌هایی‌ست که در سال ۲۰۱۲ برای نخستین بار منتشر شدند و اقبال جهانی یافتند. مهم‌ترین موضوع این کتاب تسلط پول بر زندگی انسان‌ها در سایه بحران فراگیر اقتصادی‌ست.

داستان از دسامبر ۲۰۰۷ تا نوامبر ۲۰۰۸ یعنی در طی فقط ۱۱ ماه اتفاق می‌افتد. راجر یانت، یکی از کلیدی‌ترین شخصیت‌های داستان، بانکدار مرفه‌ای‌ست که در این مدت نه تنها کارش را از دست می‌دهد، بلکه بانکی هم که در آن کار می‌کرده در اثر بحران اقتصادی ورشکست می‌شود.

«سرمایه» نوشته جان لنچستر

یک کارگر لهستانی، یک فوتبالیست هفده‌ساله سنگالی که هر سال میلیون‌ها دلار درآمد دارد و نمی‌تواند باور کند که یک فوتبالیست در غرب تا این حد می‌تواند در رفاه زندگی کند، یک اسلام‌گرای پاکستانی که به مسجد می‌رود و پای وعظ واعظان اسلام‌گرا می‌نشیند و به شدت تحت تأثیر آنان قرار دارد و از غرب متنفر است، یک پناهجوی زیمبابویایی که با وجود آنکه از اجازه اقامت در انگلستان برخوردار نیست، اما برای اداره راهنمایی و رانندگی کار می‌کند و برای خودروهایی که در محل‌های غیر مجاز توقف کرده‌اند، برگه جریمه می‌نویسد و همچنین «پتونیا هاو» هشتاد و دوساله و نوه‌اش، «اسمیتی» که در آرزوی دست‌یابی به شهرت و موفقیت و ثروت است، از دیگر شخصیت‌های این رمان هستند. آنچه که این شخصیت‌ها را به هم پیوند می‌دهد، خیابانی در جنوب لندن است. همه این اشخاص یا در این خیابان سکونت دارند یا در این خیابان آمد و شد می‌کنند.

در واقع  «سرمایه» داستان یک خیابان و ساکنان آن است. این خیابان «پیپس» نام دارد.

جان پیپس تاریخدان بریتانیایی در خاطراتش در ۲۱مارچ ۱۶۶۷ نوشته بود: «چقدر خوب است که آدم به چشم خودش می‌بیند که چگونه پول همه چیز را نابود و تباه می‌کند.»

«سرمایه» روایتی‌ست از این تباهی.

شناسنامه کتاب در سایت آمازون
 

«شبح آلکساندر ولف» نوشته گاستانوف

در این رمان که یکی از آثار ماندگار ادبیات جهان است، یک سرباز از جنگ‌برگشته در جنگ‌های داخلی در روسیه به یاد می‌آورد که چگونه یک سوارکار را به قتل رسانده است. سال‌ها بعد در تبعید در پاریس در کتابی که نویسنده‌ای به نام آلکساندر ولف نوشته، شرح این حادثه را بازمی‌یابد. او تلاش می‌کند به نویسنده این کتاب دست پیدا کند، اما به جای ملاقات با آلکساندر ولف به زنی اسرارآمیز به نام یلنا برمی‌خورد و به او دل می‌بازد.

«شبح آلکساندر ولف» نوشته گاستانوف

یلنا روزی برای او سرگذشت یکی از دلدادگانش را روایت می‌کند که بر این گمان بوده که به‌زودی می‌میرد، زیرا در گذشته یک بار مرگ او را تهدید کرده، اما توانسته جان سالم به در برد. این شخص از برخی لحاظ به سوارکاری شباهت دارد که راوی داستان گمان می‌کند او را به قتل رسانده. هم‌ازین ‌روی راوی بر این گمان است که آن سوارکار در واقع آلکساندر ولف است که شرح آن حادثه را در داستانی آورده و نه تنها در جنگ جان نباخته، بلکه زندگی او با زندگی و سرنوشت راوی داستان و نیز عشق او به یلنا درآمیخته است.

به این ترتیب در این رمان که نخستین بار در سال ۱۹۴۷ منتشر شد، مرگ و عشق با هم درمی‌آمیزد و داستان را در یک پیشزمینه مالیخولیایی اما بسیار مهیج پیش می‌برند.

از آلکساندر ولف، قهرمان این رمان به عنوان یکی از اسرارآمیزترین شخصیت‌های ادبیات داستانی در جهان یاد می‌کنند.

گانیا گاستانوف را منتقدان در اغلب مواقع با پروست، ناباکوف و کامو مقایسه می‌کنند.

«آلکساندر ولف» را می‌توان آمیزه‌ای از یک رمان عشقی و یک رمان فلسفی با سویه‌های اگزیستانسیالیستی در نظر گرفت که به پیامدهای یک آسیب روانی در جنگ می‌پردازد.

گاستانوف و ناباکوف دو نویسنده روس بودند که در تبعید آثارشان را آفریدند و با اقبال مواجه گشتند. در ایران ناباکوف نامی بس آشناست، اما «شبح آلکساندر ولف» مهم‌ترین اثر گاستانوف که در سال ۲۰۱۲ در آلمان یک بار دیگر ترجمه و منتشر شد، در ایران هنوز ناشناخته مانده است.

شناسنامه کتاب درسایت آمازون
 

«کانادا» نوشته  ریچارد فورد

روایتگر «کانادا» تازه‌ترین رمان ریچارد فورد هم مانند دیگر داستان‌های این نویسنده آمریکایی ساکن مونتانا است. رمان از منظر اول شخص مفرد روایت می‌شود و راوی داستان که «دل» نام دارد، با واگویه یادمان‌هایش روایتی از نوجوانی تباه‌شده‌اش به‌دست می‌دهد.

«کانادا» نوشته  ریچارد فورد

والدین او به یک بانک دستبرد می‌زنند، سه نفر را به قتل می‌رسانند و سرانجام بازداشت می‌شوند. پس از این واقعه «دل» که فقط پانزده سال دارد به شهر دورافتاده‌ای در کانادا پناه می‌برد. مردی تبهکار به نام آرتور رملینگر که از راه هتل‌داری گذران می‌کند، سرپرستی «دل» را به عهده می‌گیرد. در دامن طبیعت زیبای «ساسکاچوان» نوجوانی و بلوغ «دل» به خاطر اشتباه والدینش به یک حادثه تراژیک و دردناک تبدیل می‌شود. او به دنیای بزرگسالان راه پیدا می‌کند و از همان آغاز با رنج زندگی آشنا می‌گردد.

داستان در حد فاصل بین «خیر» و «شر» اتفاق می‌افتد. تعلیق در این داستان برآمده از این پرسش است که سرانجام راوی داستان بین نیکی و بدی، رستگاری و تبهکاری کدامیک را برمی‌گزیند.

مهم‌ترین درگیری ذهنی ریچارد فورد در رمان «کانادا» همچنان گذار از بلوغ به دوران بزرگسالی‌ست. این گذار در اغلب آثار او با خشونت و رنج درآمیخته.

در رمان «کانادا» ریچارد فورد موفق موفق می‌شود آمیزه‌ای از یک رمان پلیسی، سرشار از رویدادهای هیجان‌انگیز و پر تب و تاب و یک رمان موقعیت، مشحون از تأملات فلسفی و وصف‌های درخشان از یک طبیعت بی‌‌رحم را به‌دست دهد.

از مهم‌ترین ویژگی‌های «کانادا» و برتری این رمان نسبت به آثار پیشین ریچارد فورد، شخصیت‌پردازی و وصف‌های درخشان از طبیعت و پیوند طبیعت با زندگی و سرنوشت شخصیت‌هاست.

شناسنامه کتاب در سایت آمازون
 

«رمان با کوکائین» نوشته ام. اگیف

«رمان با کوکائین» نخستین بار در سال ۱۹۳۶ به زبان روسی و در یک فصل‌نامه ادبی که در آن سال‌ها به زبان روسی در تبعید در حلقه سربسته‌ای از تبعیدیان روس انتشار می‌یافت، منتشر شد و تا مدت‌ها خوانندگان کتاب و منتقدان بر این باور بودند که ولادیمیر ناباکوف نویسنده این رمان است. اما اکنون ثابت شده که ام. اگیف نه یک نام مستعار بلکه نویسنده یکی از مهم‌ترین آثار ادبیات جهانی‌ست. به این مناسبت این رمان با ترجمه‌ای روزآمد در سال ۲۰۱۲  یک بار دیگر، این بار در زوریخ انتشار پیدا کرد و از نو پرآوازه شد.

«رمان با کوکائین» نوشته ام. اگیف

داستان در مسکو در سال‌های پیش از انقلاب روسیه اتفاق می‌افتد. «رمان با کوکائین» یک اثر شخصیت‌محور با سویه‌های اعترافی است،  و مهم‌ترین درونمایه‌اش چالش‌های شخصیتی جوانی است تباه‌شده و بی‌عرضه به نام وادیم واسلینیکوف.

او از شخصیتی مردد برخوردار است، بسیار عاطفی، آسیب‌پذیر، بی‌پناه و در همان حال بسیار خشن است. وادیم اصولاً زنان و به ویژه مادر و معشوقه‌اش را تحقیر می‌کند، کلاهبردار و متجاوز است و سرانجام به کوکائین پناه می‌برد. به این جهت این رمان روایتی هم هست از یک شخصیت معتاد و «وابسته» در متن جامعه‌ای که در آستانه یک انفجار اجتماعی و یک انقلاب قرار گرفته است. نه تنها راوی داستان، بلکه دیگر شخصیت‌های این رمان هم از نظر جسمانی و روحی در یک موقعیت بحرانی قرار دارند.

وادیم واسلینیکوف نه تنها دیگران را نابود می‌کند، بلکه در پایان خودش را هم نابود می‌کند. او کاری می‌کند که مادرش خودش را به دار بیاویزد، نخستین عشق زندگی‌اش را به سیفلیس مبتلا می‌کند، به آغوش زنان تن‌فروش پناه می‌آورد و در پایان هم خودش را با مصرف بیش از حد مواد مخدر می‌کشد.

داستان، خاطراتی‌ست که او نوشته و بعد از مرگش توسط یک پزشک در جیب پالتوی او یافت می‌شود.

زبان آهنگین و شاعرانه، شخصیت‌پردازی بسیار ژرف و وصف دقیق همخوابی‌ها برای به بیان درآوردن بی‌پناهی و نیازهای عاطفی راوی داستان از مهم‌ترین ویژگی‌های این رمان به‌شمار می‌‌آید.

از مهم‌ترین درونمایه‌های این اثر «شرم» و احساس گناه است.

«رمان با کوکائین» تا سال ۱۹۸۳ کاملاً ناشناخته مانده بود. در آن سال یک مترجم فرانسوی این رمان را به فرانسه ترجمه کرد و ناگهان این اثر به یک حادثه ادبی بدل شد. روزنامه فیگارو از آن به عنوان«یک شاهکار منحصر به فرد» یاد کرد.

برخی از منتقدان ام اگیف را با تولستوی، داستایوفسکی و ناباکف مقایسه کرده‌اند. 

شناسنامه کتاب در سایت آمازون
 

ايران در واکنش به قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد که اين کشور را به نقض حقوق بشر متهم کرده، گفت اين اقدام "مداخله‌جويی سياسی" است.

به گزارش خبرگزاری مهر، رامين مهمان‌پرست، سخنگوی وزارت خارجه ايران شامگاه جمعه يکم دی ۱۳۹۱ گفت: "متأسفانه و به روال چند سال گذشته، تعدادی از کشورهای غربی به پيشگامی کانادا و آمريکا با اهداف سياسی و به بهانه واهی نقض حقوق بشر، قطعنامه‌ای را عليه کشورمان مطرح کردند."

مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز پنج‌شنبه ۳۰ آذر پيش‌نويس قطعنامه‌ای را که کميته امور اجتماعی، بشردوستانه و فرهنگی سازمان ملل در روز هفتم آذرماه سال جاری در محکوميت نقض فاحش حقوق بشر در ايران به تصويب رسانيده بود با اکثريت قاطع تأييد کرد.

اين پيش‌نويس که از سوی دولت کانادا ارائه شده بود، در روز هفتم آذرماه در کميته امور اجتماعی، بشردوستانه و فرهنگی، موسوم به کميته سوم، ۸۳ رأی مثبت، ۳۱ رأی منفی و ۶۸ رأی ممتنع آورده بود.

پيش از اين محمد خزاعی، نماينده ايران در سازمان ملل در بيانيه‌ای که روز پنج‌شنبه ۳۰ آذرماه در نشست مجمع عمومی سازمان ملل خواند، این قطعنامه را "سياسی" دانست

سخنگوی وزارت خارجه ايران، کشورهای تهيه‌کننده اين قطعنامه را "ناقض حقوق بشر" دانست و افزود اين موضوع نشان‌دهنده "اعمال استاندارهای دوگانه کشورهای غربی" در زمينه حقوق بشر است.

در اين قطعنامه از "افزايش اعدام‌ها، تبعيض‌ عليه زنان، تبعيض‌های قوميتی و دينی، وضعيت زندانيان سياسی و سرکوب مدافعان حقوق بشر در ايران" انتقاد شده است.

به گفته مهمان‌پرست، ايران به اين‌گونه اقدامات "مداخله‌جويانه سياسی"، "بی‌توجه" است و بر اساس "شرع اسلام و قانون اساسی" از حقوق شهروندانش "حمايت می‌کند."

اين مقام وزارت خارجه ايران گفت حقوق بشر نبايد به صحنه "تقابل کشورها و فرهنگ‌های مختلف" تبديل شود.

پيش از اين محمد خزاعی، نماينده ايران در سازمان ملل در بيانيه‌ای که روز پنج‌شنبه ۳۰ آذرماه در نشست مجمع عمومی سازمان ملل خواند، این قطعنامه را "سياسی" دانست و با حمله به کانادا گفت: "این قطعنامه مرجع قابل قبولی برای وضعیت واقعی حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران نیست."

عبدالکريم لاهيجی، نايب رئيس فدراسيون بين‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و رئيس جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران، درباره تأييد قطعنامه در مجمع عمومی سازمان ملل گفته است: "تعداد کشورهای پشتيبان قطعنامه افزايش يافته و اين نشان از انزوای روزافزون رژيم ايران دارد."

مدافعان حقوق بشر از آمار بالای اعدام، برخورد با فعالان سياسی، مدنی، حقوق بشر و روزنامه‌نگاران در ايران انتقاد می‌کنند اما قوه قضائيه اين کشور می‌گويد مجازات‌هايی که اعمال می‌کند بر اساس قوانين اسلام است.

باراک اوباما، رئيس‌جمهور آمريکا، جان کری، رئيس کميته روابط خارجی سنا را به‌عنوان نامزد وزارت خارجه آمريکا معرفی کرد.

به گزارش رويترز، اوباما روز جمعه يکم دی‌ماه ۱۳۹۱ کری را به‌عنوان جايگزين هيلاری کلينتون معرفی کرد. کلينتون تصميم گرفته است که از دولت اوباما کناره‌گيری کند.

جان کری کانديدای حزب دموکرات در انتخابات رياست‌جمهوری آمريکا در سال ۲۰۰۴ بود. جرج بوش با اختلاف رأی اندکی نسبت به کری برنده اين انتخابات شد.

جان کری در مبارزات انتخاباتی سال ۲۰۰۴ گفته بود در صورت پيروزی با ايران وارد گفت‌وگو خواهد شد.

اوباما پيشتر سوزان رايس، سفير آمريکا در سازمان ملل را به‌عنوان نامزد وزارت خارجه آمريکا معرفی کرده بود. رايس از پذيرفتن اين سمت انصراف داد.

جان کری از جمله سناتورهايی بود که در سال ۱۳۸۷ خواهان بازگشايی دفتر حافظ منافع آمريکا در تهران شده بود

جان کری در صورت تأييد مجلس سنا به‌عنوان وزير خارجه آمريکا فعاليت خواهد کرد.

اوباما گفته است: "کمتر کسی وجود دارد که مانند جان کری تجربه همکاری با رؤسای جمهور را داشته باشد."

به گفته اوباما، کری با استفاده از تجربياتی که دارد، آماده قرار گرفتن در صدر وزارت خارجه آمريکا است.

جان کری از جمله سناتورهايی بود که در سال ۱۳۸۷ خواهان بازگشايی دفتر حافظ منافع آمريکا در تهران شده بود.

ديک دربين، جان کری، کارل لوين، پتريک ليهی، راس فاين گلد، دايان فاين استاين و پتی موری از سناتورهای امضاکننده اين نامه بودند.

به گفته اين سناتورها "حضور ديپلماتيک محدود در ايران، به درک آمريکا از واقعيات رقابت سياسی در اين کشور که بر تصميم‌گيری‌های تهران تأثير می‌گذارد، کمک می‌کند."

سناتورهای دموکرات آمريکايی گفته بودند: "تصميم بازگشايی دفتر حافظ منافع آمريکا در تهران و پيوستن به جمع مذاکره‌کنندگان مستقيم با ايران اقدامی درست اما ديرهنگام است."

روابط ديپلماتيک ايران و ايالات متحده از سال ۱۹۷۹ ميلادی (۱۳۵۸ خورشيدی) که حکومت پهلوی سقوط کرد، و حکومت جمهوری اسلامی برقرار شد، قطع شده است.

اتحاديه اروپا در دور تازه تحريم‌ها عليه ايران ۱۸ شرکت ايرانی و يک شخصيت حقيقی را به فهرست تحريم‌ها افزود.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، شرکت‌ها و شخصيت حقيقی که روز جمعه يکم دی‌ماه ۱۳۹۱ در فهرست تازه تحريم‌ها قرار گرفته‌اند، متهم هستند که در برنامه اتمی ايران دست دارند.

با اين فهرست تازه، شمار تحريم‌شدگان ايرانی توسط اتحاديه اروپا به ۴۹۰ شرکت و ۱۰۵ شخصيت حقيقی رسيده است.

تحريم اين شرکت‌ها و اين افراد از سوی اتحاديه اروپا به اين معناست که دارايی‌های‌شان در اروپا توقيف می گردد و اجازه سفر به کشورهای اروپايی را نخواهند داشت.

اسامی شرکت‌ها و فرد تحريم‌شده هنوز منتشر نشده است. قرار است جزئيات اين تحريم‌ها امروز شنبه منتشر شود.

اتحاديه اروپا همچنين بسته تازه تحريمی را عليه ايران تصويب کرد که اين تحريم‌ها بخش بانکی، دريانوردی و صادرات گاز ايران را شامل می‌شود.

سنای آمریکا نيز روز گذشته، جمعه يکم دی‌ماه بودجه دفاعی سال آینده این کشور را به تصویب رساند که در آن تحریم‌هایی نیز علیه ایران وجود دارد

بر اساس اين تحريم‌ها صادرات گاز ايران به اروپا ممنوع می‌شود و فروش گرافيت، فلزات، تجهيزات دريانوردی و فن‌آوری نيز به ايران متوقف می‌گردد.

اتحاديه اروپا از تيرماه امسال نيز صادرات نفت ايران را به اروپا ممنوع کرده است.

همچنين سنای آمریکا نيز روز گذشته، جمعه يکم دی‌ماه بودجه دفاعی سال آینده این کشور را به تصویب رساند که در آن تحریم‌هایی نیز علیه ایران وجود دارد.

اين تحريم‌ها شامل منع شرکت‌های بیمه از معامله با صنایع انرژی، کشتیرانی و کشتی‌سازی ایران؛ تحريم سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران و عزت‌الله ضرغامی، رئیس این سازمان؛ منع تجارت طلا، فولاد، آلومینیوم و ذغال کوک با ایران می‌شود.

همچنين در اين بودجه در نظر گرفته شده است که کشورهای خریدار نفت ايران باید پول پرداختی را در حسابی در کشورشان نگه دارند تا ایران فقط مجبور به خرید کالا از همان کشور باشد.

شورای امنيت سازمان ملل در چند سال اخير با صدور چند قطعنامه عليه برنامه اتمی ايران، اين کشور را مورد تحريم قرار داده است. قدرت‌های غربی نيز افزون بر تحريم‌های شورای امنيت، تحريم‌های يک‌جانبه‌ای عليه ايران از جمله بخش نفت و انرژی اعمال کرده‌اند.

هدف از اين تحريم‌ها، اعمال فشار بر تهران برای متوقف کردن تلاش‌ها برای غنی‌سازی اورانيوم در سطحی است که می‌تواند در توليد سلاح هسته‌ای مورد استفاده قرار گيرد.

اما تهران می‌گويد برنامه هسته‌ای‌اش صرفا برای مقاصد غيرنظامی است.

تحريم‌های يک‌جانبه قدرت‌های غربی عليه ايران، اين کشور را از بازارهای جهانی دور نگاه داشته است.

هفته گذشته شمس‌الدين حسينی،‌ وزير امور اقتصادی و دارايی ايران گفت درآمدهای نفتی اين کشور به دليل تحريم‌ها کاهش يافته است.

به گفته وی به خاطر تحريم‌ها، "۵۰ درصد از وصول درآمدهای نفتی ايران کاهش يافته است."

مقام‌های ايران پيش از اين همواره می‌گفتند تحريم‌ها تأثيری بر اقتصاد ايران ندارد.

از صبح امروز همه‌پرسی پيش‌نويس قانون اساسی جديد مصر آغاز شد.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، مرحله دوم همه‌پرسی پيش‌نويس قانون اساسی جديد مصر از ساعت هشت صبح امروز شنبه دوم دی‌ماه (۲۲ دسامبر) به‌وقت محلی، در ۱۷ استان باقی مانده اين کشور آغاز شد.

به‌گفته مقامات مسئول برگزاری همه‌پرسی، مراکز رأی‌گيری تا ساعت هفت بعد از ظهر امروز به‌وقت محلی به روی واجدين شرايط شرکت در اين همه‌پرسی باز خواهند بود. در دور نخست زمان تعيين‌شده تا ساعت ۱۱ شب به وقت محلی تمديد شد.

کميته قضائی ناظر بر انتخابات اعلام کرده است که ۲۵ ميليون و ۴۹۵ هزار و ۲۷۳ رأی‌دهنده واجد شرايط شرکت در مرحله دوم همه‌پرسی هستند.

در مرحله نخست همه‌پرسی برای پيش‌نويس قانون اساسی جديد مصر که شنبه گذشته در ۱۰ استان برگزار شده بود، نزديک به ۵۷ درصد از رأی‌دهندگان موافق و ۴۳ درصد نيز مخالف آن بودند.

همه‌پرسی قانون اساسی جديد در شرايط يک بحران جدی اقتصادی برگزار می‌شود. عدم ثبات سياسی باعث به تعويق افتادن وام ۴.۸ ميليارد دلاری از صندوق بين المللی پول شده است

پيش‌نويس قانون اساسی جديد مصر در هفته‌های اخير نيروهای سياسی اين کشور را به دو قطب موافق و مخالف تقسيم کرده است.

در اين مدت بارها مخالفان و موافقان دست به تظاهرات و برگزاری گردهمايی زده و با هم درگير شده‌اند.

در آغاز ماه دسامبر درگيری‌های خيابانی جان هشت نفر را گرفت. روز گذشته نيز پليس در شهر اسکندريه با پرتاب گاز اشک‌آور سعی کرد تظاهرکنندگان مخالف را پراکنده سازد.

به اعتقاد طرفداران محمد مرسی، رئيس‌جمهور اين کشور، رأی مثبت به پيش‌نويس قانون اساسی کشور را پس از سقوط پر سروصدای حکومت حسنی مبارک در فوريه ۲۰۱۱ به ثبات سياسی می‌رساند.

در مقابل نيروهای مخالف که به‌طور عمده متشکل از نيروهای چپ و ليبرال هستند معتقدند پيش‌نويس قانون اساسی جديد راه را بر اسلامی کردن هر چه بيشتر کشور و محدوديت آزادی‌ها هموار می‌سازد.

آن‌ها در دور نخست همه‌پرسی از چندين "تقلب و بی‌نظمی" در رأی‌گيری خبر دادند.

چنانچه در مرحله دوم نيز به پيش‌نويس قانون اساسی جديد رأی مثبت داده شود، دو ماه ديگر انتخابات مجلس مصر برای جايگزينی مجلسی که در ماه ژوئن سال جاری انتخاب شد، برگزار می‌شود.

با اين حال به‌گفته صاحب‌نظران، تصويب قانون اساسی جديد نقطه پايان بحران سياسی در اين کشور نخواهد بود چرا که چشم‌انداز آينده جامعه مصر از ديد دو جبهه اصلی مناقشات سياسی جاری بسيار متفاوت است.

محمد البرادعی، رئيس جبهه نجات ملی که نيروی اصلی مخالفان است در يک پيام ويدئويی که بر روی اينترنت منتشر شده گفته است: "کشور در آستانه ورشکستگی قرار دارد."

همه‌پرسی قانون اساسی جديد در شرايط يک بحران جدی اقتصادی برگزار می‌شود. عدم ثبات سياسی باعث به تعويق افتادن وام ۴.۸ ميليارد دلاری از صندوق بين المللی پول شده و همين منجر به توقف افزايش ماليات از سوی محمد مرسی گرديده است که بر فضای اجتماعی مصر تأثير خواهد گذاشت. 

در حالی که احمد وحيدی، وزير دفاع ايران استقرار موشک‌های پاتريوت در مرزهای ترکيه با سوريه را به ضرر ترکيه خواند، رجب طيب اردوغان بار ديگر اين اقدام را در جهت حفاظت از خاک ترکيه دانست.

احمد وحيدی امروز جمعه دوم دی‌ماه در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: "نصب موشک‌های پاتريوت در ترکيه هيچ نقشی در امنيت‌زايی ترکيه ندارد و اين به ضرر کشور ترکيه است."

پاتريوت يک سيستم دفاع هوايی موشکی هدايت‌شونده است که توانايی مقابله با موشک‌های بالستيک تاکتيکی، موشک‌های کروز و هواپيماهای پيشرفته را دارد.

هدف از استقرار اين سامانه ضد موشکی در ترکيه، مقابله با حملات احتمالی سوريه به ترکيه اعلام شده است.

وزير دفاع ايران افزود: "غرب همواره به دنبال نقطه‌نظرات و منافع خود بوده است و ما با حضور کشورهای غربی در تعاملات منطقه‌ای مخالفيم."

وحيدی همچنين گفت: "حضور نيروهای بيگانه غربی در کشورهای اسلامی همواره با ايجاد مشکلات و اختلاف بين کشورهای اسلامی همراه بوده است."

احمد وحيدی، وزير دفاع ايران: سوريه نيازی به آموزش نيروهايش توسط جمهوری اسلامی ايران ندارد

در همين حال رجب طيب اردوغان امروز در گفت‌وگو با شبکه تلويزيونی ان‌تی‌وی ترکيه درباره انتقاد ايران از استقرار موشک‌های پاتريوت در مرزهايش با سوريه، گفت:‌ "اين اقدام تنها در جهت حفاظت از خاک ترکيه انجام شده است."

وی با بيان اين‌که "تصميمات کشورمان را خودمان می‌گيريم"، افزود: "ما برای محافظت از مرزهای‌مان به ناتو مراجعه کرده و درخواست خود را اعلام کرديم و ناتو از ما در اين راه حمايت کرد."

اردوغان تأکيد کرد که ترکيه عضو ناتو است و مناسبات خود را بر همين اساس تنظيم می‌کند اما هنوز اين موضوع در ميان کشورها جا نيفتاده است.

نخست‌وزير ترکيه همچنين گفت در صورت بازگشت شرايط عادی به منطقه نيازی به موشک‌های پاتريوت نخواهد بود.

به‌گفته وی اين موشک‌ها در شهرهای مرزی قهرمانماراش، آدانا و قازيانتپ مستقر خواهند شد.

از سوی ديگر احمد وحيدی در سخنان امروز خود به خبر يک روزنامه ترکيه که گفته بود ايران در حال آموزش نيروهای نظامی سوريه است، پاسخ داد و گفت: "سوريه نيازی به آموزش نيروهايش توسط جمهوری اسلامی ايران ندارد زيرا سوريه يک ارتش قدرتمند دارد که خود را برای درگيری با رژيم صهيونيستی آماده کرده است."

وی سوريه را "درگير برخی مشکلات داخلی" دانست که به‌گفته وی "ناشی از وجود گروه‌های تروريستی و اعمال زشت تروريستی است".

اين در حالی است که اردوغان در گفت‌وگوی خود با شبکه ان‌تی‌وی درباره تحولات سوريه گفت: "به‌رغم حمايت‌های برخی کشورهای منطقه از جمله ايران از بشار اسد، اگر شورای امنيت قطعنامه‌ای در مورد سوريه صادر کند اسد به سرعت قدرت را ترک خواهد کرد."

وی افزود: " بشار اسد، رئيس‌جمهوری سوريه در نهايت قدرت را تحويل خواهد داد چرا که او ارتش را در مقابل ملت کشورش قرار داده و به همين خاطر ديگر ممکن نيست که بر سر قدرت باقی بماند."

پس از مخالفت‌های جدی ترکيه با هم‌پيمان قبلی خود حکومت بشار اسد، اختلافات ايران و ترکيه نيز در يک سال اخير بيشتر شده است. با اين حال ايران سعی می‌کند در کنار حمايت از بشار اسد روابط خود با ترکيه را نيز حفظ کند.

یک فعال حقوق کودک در ایران برگزاری جشنواره نان‌آوران را تشویق کودک به کار کردن عنوان کرد و گفت آموزش وپرورش باید شرمنده باشد از اینکه کودکان در سن تحصیل کار می‌کنند.

فرشید یزدانی، عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان امروز شنبه دوم دی‌ماه به خبرگزاری کار ایران (ایلنا) گفت: "در حالی که کار کردن کودک در همه جای دنیا تقبیح شده است برگزاری برگزاری جشنواره نان‌آوران به نوعی تشویق کودک به کار کردن است."

داوود روستایی، قائم‌مقام سازمان دانش‌آموزی روز گذشته از آغاز شناسایی دانش‌آموزان نان‌آور خانواده در شهرستان‌ها خبر داد و گفت: "جشنواره نان‌آوران در سال «تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ملی» به‌منظور تقدیر از دانش‌آموزانی برگزار می‌شود که در کنار درس خواندن به خرجی و اقتصادی خانواده خود کمک می‌کنند."

یزدانی در گفت: "آموزش و پرورش باید از این‌که کودکانی که در سن تحصیل هستند کار می‌کنند، شرمنده باشد."

وی افزود: "برگزاری این جشنواره در راستای نگاه‌های غلط آموزش و پرورش مانند موضع‌گیری وزیر آموزش و پرورش نسبت به ازدواج دانش‌آموزان و جمع‌آوری بخاری‌های نفتی در مدارس است که در راستای آسیب به کودکان و نه حمایت از آن‌ها صورت می‌گیرد."

فرشيد یزدانی: نزدیک به دو و نیم میلیون کودک در ایران به جای تحصیل مشغول به کار هستند

حمیدرضا حاجی‌بابایی، وزیر آموزش و پرورش ایران اسفندماه سال گذشته در واکنش به نگرانی‌ها از ترک تحصیل ناشی از ازدواج زیر ۱۵ سال دختران، گفته بود: "اگر دختران دانش‌آموز ازدواج کرده مسائل را رعایت کنند می‌توانند در مدرسه حضور داشته باشند."

وزیر آموزش و پرورش درباره درخواست کمیسیون آموزش مجلس از آموزش و پرورش درباره جمع‌آوری بخاری‌های نفتی گفته بود: "چنین بحثی نبوده بلکه مقرر شد مجلس و دولت پیگیری کنند تا اعتبارات آموزش و پرورش افزایش یابد تا بتوان مدارس را مجهز کرد."

فرشيد یزدانی در ادامه با بیان این‌که "نزدیک به دو و نیم میلیون کودک در ایران به جای تحصیل مشغول به کار هستند"، افزود: بخشی از این آمار به‌طور رسمی در آمار نیروی کار وجود دارد و در بخش دیگر آماری موجود نیست."

این فعال حقوق کودک، کار کودکان در ایران را ناشی از ناکارآمدی وزارت آموزش و پرورش عنوان کرد و افزود: "کارکردن کودکانی که در سن تحصیل هستند مغایر با اهداف وزارت آموزش و پرورش در راستای تعلیم و تربیت کودکان و توانمندسازی آن‌ها نیز هست."

یزدانی برگزاری جشنواره نان‌آوران از سوی آموزش و پرورش را مغایر با اصول انسانی و بحث‌های کلان ملی دانست و به آموزش و پرورش پیشنهاد کرد به جای برگزاری این جشنواره موانع عدم ورود دانش‌آموزان به چرخه تحصیل را شناسایی و در اختیار دولت و افکار عمومی قرار دهد تا به برداشت این موانع کمک شود.

وی برخوردهای وزیر آموزش و پرورش ایران نسبت به کشته شدن ۲۶ دانش‌آموز بر اثر واژگون شدن اتوبوس در مسیر اردوی راهیان نور و کشته شدن سیران یگانه و سوختگی ۳۷ دانش‌آموز دیگر بر اثر آتش گرفتن یک بخاری نفتی در کلاس چهارم دبستان دخترانه شین‌آباد پیرانشهر را چیزی جز مسخره کردن یک واقعه تلخ انسانی ندانست.

در روزهای پایانی آذرماه سال جاری نیز انجمن حمایت از حقوق کودکان در نامه‌ای سرگشاده خطاب به حمیدرضا حاجی‌بابایی، وزیر آموزش و پرورش ایران خواهان استعفای وی شد.

حاجی‌بابایی پس از وقوع حادثه دبستان دخترانه پیرانشهر با حضور در مجلس ایران گفت:"از الان تا قیامت بابت هر اتفاقی که در آموزش و پرورش می‌افتد عذرخواهی می‌کنم."

با این وجود برخی از نمایندگان مجلس نهم خواستار استعفای وی هستند و تعداد دیگری نیز قصد دارند وی را استضیاح کنند.

هيئت رئيسه مجلس ايران موافقت کرده است تا پاسخ اکبر هاشمی رفسنجانی، رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام به سخنان حميد رسايی يکی از نمايندگان در صحن علنی خوانده شود.

به گزارش خبرگزاری مهر، عبدالرضا مصری، سخنگوی هيئت رئيسه مجلس ايران، امروز شنبه دوم دی‌ماه گفت: "درخواست دفتر آقای هاشمی رفسنجانی مبنی بر پاسخ به نطق نماينده تهران، امروز مورد بررسی قرار گرفت و نهايتا هيئت رئيسه در نامه‌ای مکتوب اعلام کرد که پاسخ دادن حق آقای هاشمی است."

دفتر اکبر هاشمی رفسنجانی هفته گذشته در نامه‌ای به هيئت رئيسه مجلس ايران خواهان فرصتی برای پاسخگويی به سخنان حميد رسايی شده بود.

حميد رسايی يکی از نمايندگان مجلس هفته گذشته پس از آزادی مهدی هاشمی رفسنجانی فرزند اکبر هاشمی رفسنجانی از زندان در سخنانی در مجلس ضمن انتقاد شديد از آزادی وی، مهدی هاشمی را "ام‌الفساد و شاه کليد کودتای ۸۸" ناميد و خانواده هاشمی رفسنجانی را يک "خانواده اختاپوسی" توصيف کرد.

مقامات حکومتی ايران از رويدادهای پس از انتخابات دهمين دوره رياست جمهوری در سال ۱۳۸۸ که در آن به‌مدت نزديک به يک سال نسبت به نتايج انتخابات اعتراضات خيابانی صورت گرفت و ده‌ها نفر کشته و صدها نفر دستگير شدند، به‌عنوان "فتنه و يا کودتای مخالفان عليه حکومت" ياد می‌کنند و شرکت‌کنندگان در اين اعتراضات و رهبران آن را "فتنه‌گر" می‌نامند.

حميد رسايی: حتما به بيانيه دادستان تهران پاسخ می‌دهم هر چند اين‌که دستگاه قضايی به خاطر رسيدگی به پرونده مهدی هاشمی از طرف خانواده وی در فشار است مسئله پنهانی نيست همه اين را می‌دانند

به‌گفته مصری "در اين نامه به دفتر هاشمی اعلام شد که در صورتی که پاسخ آنان طبق ماده ۷۸ آئين‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی باشد، قرائت آن در اولين فرصت در دستور کار صحن علنی مجلس قرار می‌گيرد."

ماده ۷۸ آيين‌نامه داخلی مجلس می‌گويد: "چنانچه به تشخيص هیئت رئيسه نماينده‏ای در سخنان خود در جلسه علنی به کسی نسبت ناروا داده و يا هتک حرمت نمايد، فرد مزبور می‏تواند در دفاع از خود، به‏صورت مکتوب به اتهام وارده پاسخ گويد. پاسخ ارسالی درصورتی که بيش از دو برابر اصل مطلب اظهار شده نبوده و متضمن توهين و افتراء نباشد، در اولين فرصت در جلسه علنی قرائت خواهد شد."

رسايی گفته بود مهدی هاشمی با "فشارهای سنگين" از زندان آزاد شده است.

مهدی هاشمی رفسنجانی شامگاه يکشنبه ۲۶ آذر پس از حدود سه ماه حبس از زندان آزاد شد. وی که پس از انتخابات رياست‌جمهوری سال ۱۳۸۸ در خارج از ايران مقيم شده بود، پس از بازگشت به تهران، روز سوم مهرماه ۱۳۹۱ بازداشت شد.

همچنين پنج‌شنبه گذشته دادستانی تهران با انتشار بيانيه‌ای، سخنان رسايی را "خلاف واقع و کذب محض" خواند.

دادستانی تهران برخی اظهارات حميد رسايی را "مجرمانه" خواند و گفت مراتب را جهت رسيدگی به دادستان ويژه روحانيت اعلام کرده است.

حميد رسايی در سخنان خود به عملکرد قوه قضائيه در مورد آزادی مهدی هاشمی به‌شدت انتقاد کرده و گفته بود: "آقازاده مفسد" همواره از مصونيت آهنين برخوردار بوده است.

دادستانی تهران اين سخن را رد کرده و گفته بود: "رسيدگی به پرونده‌ مهدی هاشمی نشان‌دهنده‌ عدم مصونيت نامبرده در مقابل دستگاه قضايی است" و "نفس رسيدگی به اين پرونده، دليل روشنی بر استقلال دستگاه قضايی است."

در همين حال حميد رسايی در واکنش به بيانيه دادستانی گفته است: "اين‌که دادستان تهران از بنده بابت نطقم شکايت کرده احتمالاً حکايت از غفلت و عدم توجه وی نسبت به اصول قانون اساسی دارد چون اصل ۸۶ قانون اساسی به صراحت می‌گويد که اين اقدام آقای دادستان جرم است نه نطق بنده."

اصل ۸۶ قانون اساسی ايران می‌گويد: "نمايندگان مجلس در مقام ايفای وظايف نمايندگی در اظهارنظر و رأی خود کاملاً آزادند و نمی‌توان آن‌ها را به سبب نظراتی که در مجلس اظهار کرده‏اند يا آرايی که در مقام ايفای وظايف نمايندگی خود داده‏اند تعقيب يا توقيف کرد.‏"

رسايی گفته است: "حتما به بيانيه دادستان تهران پاسخ می‌دهم هر چند اين‌که دستگاه قضايی به خاطر رسيدگی به پرونده مهدی هاشمی از طرف خانواده وی در فشار است مسئله پنهانی نيست همه اين را می‌دانند."

نسرين ستوده، وکيل زندانی با حضور مأموران در مراسم خاکسپاری صفوری فخريان، مادرش شرکت کرد.

تارنمای تغيير برای برابری نوشت، امروز شنبه دوم دی‌ماه مادر نسرين ستوده، صفوری فخريان در حضور نسرين به خاک سپرده شد.

به گفته يکی از مادران کمپين يک ميليون امضا، هنگامی که خانواده، دوستان و ياران نسرين ستوده برای خاکسپاری مادر نسرين ستوده حاضر بودند، حضور ناگهانی نسرين ستوده مجلس عزای مادرش را با اشک توأم با غم و شادی آميخت.

نسرين ستوده به مدت سه ساعت با حضور مأموران اجازه داشت در مراسم خاکسپاری مادرش شرکت کند. پس از خاکسپاری و صرف غذا و ديدار با دوستان و شرکت‌کنندگان در مراسم خاکسپاری، مأموران او را به زندان اوين بازگرداندند.

ستوده ضمن سپاس از همه ياران و همراهانش گفت: "امروز مادرم با فقدانش مسبب حضور من در کنار فرزندان و دوستان و يارانم شد."

وی از تلاش‌های فعالان جنبش زنان در ايران و خارج قدردانی کرد و گفت: "همه ما برای يک آرمان کار می‌کنيم فقط به پايداری و صبر و متانت نياز داريم تا به آرمان‌هايمان برسيم."

نسرين ستوده در مراسم خاکسپاری مادرش: همه ما برای يک آرمان کار می‌کنيم فقط به پايداری و صبر و متانت نياز داريم تا به آرمان‌هايمان برسيم

اين حقوقدان خطاب به همراهانش گفت: "اميدوارم روزی در کنار هم پيروزی آرمان‌های خود را جشن بگيريم."

نسرين ستوده از زمان بازداشت تاکنون از هرگونه ملاقاتی با مادر، پدر و برادرش محروم بود.

صفوری فخريان، مادر نسرين ستوده، بعد از ظهر پنج‌شنبه ۳۰ آذرماه از دنيا رفت. در حالی که هيچگاه‌ به درخواست‌های وی برای ملاقات با دخترش در زندان اوين پاسخ مثبت داده نشد.

پدر نسرين ستوده نيز که به هنگام دستگيری دخترش، در بخش مراقبت‌های ويژه بيمارستان بستری شده بود در مهرماه ۱۳۸۹ درگذشت.

آن زمان، درخواست اين وکيل دادگستری برای ديدار با پدرش از سوی مقام‌های قضائی بی‌پاسخ مانده بود.

به گزارش کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران، رضا خندان همسر نسرين ستوده با اشاره به اين‌که در ماه‌های اخير خانواده نسرين ستوده پيگيری‌های متعددی برای اجازه ملاقات نسرين با مادرش را داشتند، گفت: "با توجه به وخامت حال مادر نسرين، خواهرش مرتب برای امکان ملاقات پيگيری می‌کرد."

وی افزود: "واقعاً برای آن‌ها کاری نداشت که يک ساعت نسرين را از اوين به خانه مادرش ببرند اما اين اتفاق نيفتاد."

رضا خندان که پيش از مراسم خاکسپاری سخن می‌گفت با اشاره به ناراحتی گوارشی و ضعف شديد بدنی نسرين ستوده گفت: "ما از هر کانالی که فکر می‌کرديم اقدام کرديم تا بتوانيم برای نسرين مرخصی استعلاجی بگيرم. به دفتر دادستان تهران، نمايندگان مجلس و ديگر مسئولان رفتم و خود نسرين هم از داخل زندان تقاضا کرد اما تاکنون هيچ‌کس پاسخی نداده است."

صفوری فخريان و مهراوه خندان، مادر و دختر نسرين ستوده

نسرين ستوده ۱۳ شهريورماه ۱۳۸۹ بازداشت شد و به ۱۱ حبس تعزيری، ۲۰ سال محروميت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعيت از خروج از کشور، محکوم شد. زندان او در دادگاه تجديدنظر به شش سال کاهش يافت.

وی به‌تازگی در اعتراض به وضعيت خود در زندان و ممنوع الخروجی دختر ۱۲ ساله‌اش از ايران ۴۹ روز دست به اعتصاب غذا زد.

چند روز پيش مراسم اهدای جايزه آزادی انديشه ساخاروف از سوی پارلمان اروپا به نسرين ستوده و جعفر پناهی فيلمساز مطرح ايرانی با حضور شخصيت‌های حقوق بشری و سياسی ايران و اروپا در استراسبورگ برگزار شد.

نسرين ستوده پيش از اين برنده جايزه حقوق بشر سازمان حقوق بشر بين‌الملل در سال ۲۰۰۸ نيز شده است.

اکبر ترشیزاد - پس از پایان جنگ هشت‌ساله‌ میان دو کشور ایران و عراق، به وسیله‌ بسیاری از مسئولان عملگراتر در ساختار قدرت جمهوری اسلامی، همچون اکبر هاشمی رفسنجانی، سیاست‌های رشد جمعیت در ایران مدیریت شد و به‌ سمت کنترل افزایش جمعیت پیش رفت؛ درحالی‌که تا آن زمان عدم جلوگیری از رشد جمعیت از سوی اکثریت افراد دخیل در حکومت و نهادهای سنتی و مذهبی، همچون حوزه‌های علمیه همواره مورد حمایت و پشتیبانی قرار می‌گرفت.

با این وجود حامیان طرح کنترل جمعیت، با توجه به ناهمخوانی میزان جمعیت کشور با توسعه‌یافتگی، سطح درآمد سرانه‌ ملی و میزان بیکاری، طرح‌ریزی برنامه‌هایی برای کنترل رشد جمعیت را در دستور کار قرار دادند.

از سویی دیگر سال های نخست دهه‌ هفتاد و شروع برنامه‌های جدی دولت سازندگی برای کنترل جمعیت، با یک اتفاق مهم دیگر یعنی پدیدار شدن نخستین نشانه‌های گسترش بیماری ایدز در ایران همزمان شد؛ به‌طوری که دیگر نمی‌شد بر این معضل اجتماعی سرپوش گذاشت و آن را مورد بی‌توجهی قرار داد، چراکه شیوع این بیماری، از حوزه‌های خاص خود به‌سوی اکثریت جامعه در حرکت بود و غفلت نسبت به آن می‌رفت تا فاجعه‌ دیگری را رقم زند.

انکار بیماری

نخستین برخوردها با شیوع بیماری ایدز در ایران، بر پایه‌ همان نگرش همیشگی سنتی و انکارآمیز حکومت درباره‌ موضوعاتی بود که به‌نوعی به اخلاقیات ‌عرفی و مذهبی مربوط می‌شد؛ به این معنا که در آغاز سعی شد با انکار وجود و گسترش این بیماری در ایران، آن را فقط بیماری ویژه‌ معتادان به مواد مخدر و منحرفان جنسی و همجنسگرایان عنوان کنند.

در ماه‌های اخیر و با اعلام سیاست‌های تازه‌ حاکمیت در توقف طرح کنترل جمعیت و تلاش برای تشویق ازدیاد نفوس، نگرانی‌های جدی‌ای در میان بسیاری از کارشناسان و فعالان مبارزه با گسترش بیماری ایدز برانگیخته شده است. بنا به گفته‌ی مسئولان وزارت بهداشت، در حدود نیمی از مبتلایان به ایدز را افراد بین ۲۵ تا ۳۴ ساله تشکیل می‌دهند. با این همه در کشور ما هیچگاه برنامه‌های آموزشی فراگیر و جامع برای آشنایی جوانان با این بیماری و راه‌های پیشگیری از ابتلا به آن وجود نداشته و آموزش‌های کنترل جمعیت تنها روزنه‌ امید در این راه بوده است.

این موضعگیری غلط حکومت سبب شد تا دستگاه‌های تبلیغاتی حکومتی مجبور به پیمودن ادامه‌ راه در همان مسیر مفروض خود بشوند و چون این بیماری را مختص منحرفان اخلاقی و در حقیقت کسانی خوانده بودند که ارتباط‌های جنسی خارج از ساختار سنتی دارند، در این زمان نیز مجبور بودند تا برای اثبات این ادعا که در جامعه‌ اسلامی چنین روابطی وجود ندارد، با پاک کردن صورت مسئله تمامی بیماران مبتلا به ایدز را معتادان مواد مخدر قلمداد کنند.

از سوی دیگر اما سیاست کنترل جمعیت به‌طور غیر مستقیم به کمک حل این معضل آمد و از آنجایی که بیشترین افرادی که در معرض خطر بیماری ایدز قرار داشتند، زنان و جوانان بودند، توزیع رایگان وسایل جلوگیری از حاملگی نظیر کاندوم راه حل مناسبی بود که ‌بتواند تا اندازه‌ زیادی به جلوگیری از گسترش بیماری ایدز کمک کند؛ چراکه روش بستن لوله‌های مردان یا همان وازکتومی راه حلی مناسب برای جامعه‌ سنتی ایران نبود. کنترل جمعیت نمی‌توانست از مسیرهایی این چنین به موفقیت برسد چون بسیاری از مردان طبقات پایین به‌دلیل باورهای غلط‌شان این کار را مساوی با ضعف جنسی یا عقیم شدن و در پی آن، کاهش قدرت مردانگی و ایفای تسلط می‌دانستند و در نتیجه از این روش استقبال چندانی نشده بود.

از دیگر سو برنامه‌ریزی و برگزاری دوره‌های آموزشی جلوگیری از بارداری برای جوانان، توانسته بود تا اندازه‌ زیادی اطلاعات درست جنسی را از مجراهایی سالم به دست آن‌ها برساند، چرا که جوانان به‌سبب روابط سنتی و مذهبی حاکم بر خانواده‌ها، اغلب این اطلاعات را از والدین خود دریافت نمی‌کردند و در خانه آموزش ویژه‌ای در این زمینه نمی‌دیدند. متاسفانه بسیاری از دانسته‌های جوان‌های آن دوران درباره‌ روابط جنسی و جنس مقابل، از طریق مشاهده‌ فیلم‌های پورنوگرافی دریافت می‌شد که البته در این مسیر هم زنان امکان کمتری برای بهره‌مندی داشتند و شاید بتوان گفت که عدم استفاده از کاندوم و دیگر روش‌های خطرناک ارتباط جنسی، ریشه در همین آموزش‌های نادرست داشت که به نوع خود تاثیر فراوانی در گسترش ایدز بازی می‌کرد. به همین سبب بود که توزیع رایگان وسایل پیشگیری از حاملگی همچون کاندوم و آموزش گسترده در بین قشر فرودست جامعه، کمک فراوانی به پیشگیری و کاهش این بیماری ‌کرد.

آموزش‌های کنترل جمعیت

در ماه‌های اخیر و با اعلام سیاست‌های تازه‌ حاکمیت در توقف طرح کنترل جمعیت و تلاش برای تشویق ازدیاد نفوس، نگرانی‌های جدی‌ای در میان بسیاری از کارشناسان و فعالان مبارزه با گسترش بیماری ایدز برانگیخته شده است.

بنا به گفته‌ مسئولان وزارت بهداشت، در حدود نیمی از مبتلایان به ایدز را افراد بین ۲۵ تا ۳۴ ساله تشکیل می‌دهند. با این همه در کشور ما هیچگاه برنامه‌های آموزشی فراگیر و جامع برای آشنایی جوانان با این بیماری و راه‌های پیشگیری از ابتلای به آن وجود نداشته و آموزش‌های کنترل جمعیت تنها روزنه‌ امید در این راه بوده است.

چندماهی است که وسایل جلوگیری از بارداری، دیگر به‌طور رایگان در اختیار مردم قرار نمی‌گیرد و همچنین بر اساس سیاست‌های تازه‌ دولت، قرار است کلاس‌های کنترل جمعیت و آموزش لازم در این زمینه نیز از دبیرستان‌ها، دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی حذف شوند. حذف گسترده و سریع برنامه‌هایی که از سویی به رشد سلامت و بهداشت جنسی کمک می‌کنند و از سوی دیگر آگاهی‌های جنسی را افزایش می‌دهند و در واقع به‌صورت مستقیم یا غیر مستقیم به کنترل و کاهش بیماری‌های مقاربتی به ویژه ایدز یاری می‌رسانند، به این معناست که تنها روزنه‌ امید نیز به‌زودی بسته خواهد شد

به تازگی «حسینعلی شهریاری»، ریاست کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز با تایید کاهش سن ایدز در کشور تاکید کرده است که بنا به گزارش‌ها اکنون مبتلایان به ایدز در میان سنین زیر ۱۵ سال نیز دیده می‌شود. او هشدار داده است که اگر امر آموزش در این زمینه، جدی گرفته نشود، خطر کاهش سن مبتلایان ادامه خواهد یافت.

این سخنان در حالی بیان می‌شود که سیاست‌های جاری کشور در راستای افزایش جمعیت با این راهکارها در تضاد است. اکنون چندماهی است که وسایل جلوگیری از بارداری، دیگر به‌طور رایگان در اختیار مردم قرار نمی‌گیرد و همچنین بر اساس سیاست‌های تازه‌ دولت، قرار است کلاس‌های کنترل جمعیت و آموزش لازم در این زمینه نیز از دبیرستان‌ها، دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی حذف شوند. حذف گسترده و سریع برنامه‌هایی که از سویی به رشد سلامت و بهداشت جنسی کمک می‌کنند و از سوی دیگر آگاهی‌های جنسی را افزایش می‌دهند و در واقع به‌صورت مستقیم یا غیر مستقیم به کنترل و کاهش بیماری‌های مقاربتی به ویژه ایدز یاری می‌رسانند، به این معناست که تنها روزنه‌ امید نیز به‌زودی بسته خواهد شد و شکی نیست این موضوع در آینده‌ای نه‌چندان دور بر گسترش دوباره‌ این بیماری در کشور تاثیر خود را خواهد گذاشت.

از دیگر موانعی که برای فعالیت‌های اجتماعی در جهت پیشگیری از ایدز ایجاد شده است، نگاه امنیتی به ان‌جی‌او هاست. آن‌چه به‌صورت نمونه، برای «برادران علایی» اتفاق افتاد، بهترین مثال در این زمینه است. باید متذکر شد که این موضوع همواره و به‌ویژه پس از انقلاب اسلامی وجود داشته است، اما در ده سال اخیر برخوردها شدت بیشتری به خود گرفته‌اند و فضای امنیتی خود را به حوزه‌های دیگر تحمیل کرده است، به‌طوری که سایه‌ آن را بر زیست فردی و اجتماعی نمی‌توان نادیده گرفت. کنترل شیوع این بیماری در هیچ کجای دنیا بدون حضور سازمان‌های خصوصی‌ امکان‌پذیر نبوده است و نیست و حذف و خروج چنین ساختارهایی در ایران نگرانی‌های فعالان را برانگیخته است.

حذف مدیریت و کنترل، پیرامون میزان زاد و ولد در کشور و از سوی دیگر، جدی نگرفتن آموزش‌های جنسی و هشدارهای بهداشتی در حوزه‌ آمیزش و مسائل جنسی، زنگ خطری است که نه صرفاً برای اکنون نواخته می‌شود، بلکه نسل‌های بعدی را نیز درگیر می‌کند و از دیگر سو، بر تمام ارکان ساز و کار یک جامعه تاثیر می‌گذارد. در این شرایط اقتصادی، سیاسی، آموزشی و امنیتی و به‌طور کلی در شرایط بغرنجی که جمهوری اسلامی و همین‌طور ملت و کشور ایران در آن به سر می‌برند، دعوت مردم به افزایش جمعیت بدون هیچ برنامه‌ مدون کوتاه‌مدت و بلندمدت، پرورش یک نسل را به خطر می‌اندازد. این موضوع زمانی حاد می‌شود که دریابیم، آن قشری که همواره از آموزش، منابع مالی، امکان‌های بهداشتی و رفاه کمتری برخوردار است، آسیب‌پذیری بیشتری نیز در بحران های اجتماعی دارد.

در پایان این نوشته بد نیست به نقش تحریم‌ها بر موضوع مورد بحث نیز اشاره‌ کوتاهی شود. دامنه تاثیر این تحریم‌ها تا ضروریات زیست مردم ایران هم رسیده است. هزینه‌ بهداشت، تغذیه، سکونت، جابه‌جایی و درمان نه چند برابر، بلکه چندین برابر شده است. اگر یک خانواده بخواهد هم نمی‌تواند به نیازهای آموزشی، تفریحی، فرهنگی و مواردی از این قبیل فکر کند چه برسد که بخواهد برای آن‌ها برنامه‌ای داشته باشد. در چنین شرایطی تشویق مردم به افزایش جمعیت آن هم بدون در اختیار داشتن ابزار پرورش یک نسل، چه می‌تواند باشد جز نابودی نسلی که در راه است؟